76كه حضرت محمدصلى الله عليه وآله را بشارت دهنده به حق فرستاد، كسى از شما مرا در جنگ با آنها يارى نخواهد كرد مگر آن‌كه در روز قيامت دستش را گرفته، به اذن خدا وارد بهشت مى‌گردانم» .
فضيل گويد: وقتى زيد شهيد شد، مركبى را كرايه كرده، به سوى مدينه حركت كردم. چون خواستم بر امام وارد شوم، پيش خود گفتم او را به شهادت زيد بن على خبر نمى‌كنم؛ زيرا مى‌دانم جزع و فزع امام بر زيد، بسيار خواهد بود. پس وقتى بر امام وارد شدم، ايشان فرمود: اى فضيل! عمويم زيد چه كرد؟ فضيل گويد: گريه گلويم را فشرد. امام كه چنين ديد، شروع به گريه كرد؛ به‌گونه‌اى كه سيلاب اشك از دو طرف صورتش سرازير شد. سپس فرمود: اى فضيل! آيا عمويم را در جنگ با شاميان همراهى كردى؟ عرض كردم: آرى. فرمود: چندنفر از آنها را كشتى؟ عرض كردم: شش‌نفر را. فرمود: نكند در ريختن خون آنها دچار شك و ترديد هستى؟ عرض كردم: اگر شك داشتم، هرگز آنها را نمى‌كشتم. پس شنيدم كه امام مى‌فرمود: خداى مرا در ريختن آن خون‌ها شريك گرداند. 1
5) . حمايت امام صادق (عليه السلام) از خانواده شهداى قيام زيد:
از ديگر قرائن تأييد قيام زيد از سوى اهل‌بيت، حمايت مالى امام صادق (عليه السلام) از خانواده‌هاى شهدايى است كه همراه زيد به شهادت رسيدند. ايشان ابوخالد واسطى را با هزار دينار به كوفه فرستاد تا آنها را بين خانواده‌هاى شهدا تقسيم كند. شيخ مفيدرحمه الله در «ارشاد» مى‌نويسد:
وقتى خبر شهادت زيد به امام صادق (عليه السلام) رسيد، به شدت در مصيبت جانكاه زيد غمگين شد؛ به‌گونه‌اى اين حزن و اندوه در چهره او ظاهر گشت و در پى اين رويداد، مقدار هزار دينار از اموال خود را در ميان خانواده‌هايى كه سرپرست خود را در اين ماجرا از دست داده بودند، تقسيم كرد. ابوخالد واسطى روايت كرده است كه امام ابوعبدالله صادق (عليه السلام) مقدار هزار دينار به من سپرد و دستورم داد كه آنها را در ميان خانواده‌هاى كسانى كه همراه زيد بن على به‌شهادت رسيدند، تقسيم كنم، كه چهار دينار به خانواده عبدالله بن زبير، برادر فضيل رسّان رسيد. 2
6) . شماتت كنندگان زيد، شريك در خون او هستند:
اربلى در «كشف الغمه» آورده است كه امام صادق (عليه السلام) به ابوولاد كاهلى فرمود: تو عمويم زيد را ديدى؟ گفت: آرى، او را به دار آويخته ديدم و مردم را دو دسته يافتم كه گروهى شماتت كننده و خوشحال و گروه