182در هر فصلى ابتدا كلام حضرت امام حسين (عليه السلام) از عربى به انگليسى ترجمه گشت و سپس توضيحات مرحوم آيت‌الله نجمى آورده شد. در فرآيند اين ترجمه، متن فارسى در زبان انگليسى بازآفرينى شده است؛ بدين معنا كه نه تنها واژگان و جمله‌ها، بلكه پاراگراف‌ها هم انگليسى‌سازى شدند؛ زيرا ساختار پاراگراف‌ها در زبان انگليسى تابع قواعد و اصول خاصى است كه عدول از آنها متن را بدريخت و به لحاظ انسجام بدخوانش مى‌كند.
در سطح واژگان، از اصول و ضوابط واژه‌گزينى آكادميك پيروى شده است. مداقه در نظر بزرگان فن معانى و بيان در فرهنگ و تمدن علمى مغرب زمين و دقت در آثار آنها و ظرايفى كه يك متن علمى را از ساير متون متمايز مى‌سازد، بسيار سودمند واقع شد.
ارجاعات قرآنى هم در اين اثر درج شده‌اند. در ترجمه انگليسى، هر جا كه عبارتى قرآنى يا برگرفته از آيات قرآن كريم در خطبه‌هاى حضرت امام حسين (عليه السلام) آورده شده بود، عبارت به عبارت در ترجمه انگليسى مشخص شد. البته از ترجمه‌هاى گوناگونى استفاده شد. تجربه نشان داده ترجمه‌هايى كه توسط عرب‌زبان‌ها صورت مى‌گيرد، رساتر از ساير ترجمه‌هاست. شايد يك مورد استثنايى بزرگ در اين مورد، ترجمه‌اى انگليسى از قرآن كريم است كه به دست يك عالم شيعه هندى و براساس روايات تفسيرى ائمه اطهار (عليهم السلام) صورت گرفته است.
در سرتاسر اين ترجمه، از متون موازى بهره گرفته شده است. متون موازى به هر دو متنى گفته مى‌شود كه به لحاظ بار دانش موجود در آنها به صورت مساوىً معتبر باشند كه ترجمه‌ها هم از اين نوع به شمار مى‌روند. تجربه نشان داد كه ترجمه برخى از كتاب‌هاى تاريخ اسلام و تاريخ زندگانى ائمه اطهار (عليهم السلام) كه به قلم برخى شرق‌شناسان نوشته شده، از درجه اعتبار ساقط است، ولى با تأسف برخى ناشران مسلمان همان آثار را بارها طبع و نشر كرده‌اند.
در اين اثر توضيحاتى برابر پيشينه ذهنى متعارف خوانندگان انگليسى زبان داده شده است. از آن‌جا كه در جهان امروز، زبان انگليسى كاربردى جهانى دارد، مواردى كه خاص اعتقادات يا تاريخ دينى اسلام است، چه در متن اصلى و چه در پى‌نوشت‌ها، براى خوانندگان روشن شده است. مثلاً حرمت شرب خمر در اسلام بيان شده است.
نام‌ها و القاب متعدد، به يك نام اصلى تبديل شده‌اند. در فرهنگ شيعى و به‌ويژه ايرانى،