14متون تاريخى اهل سنت از تبرك مردم به پيكر ابن‌تيميه گزارش مى‌كنند كه سلفيان نمى‌توانند آن را انكار كنند. به روايت ابن‌كثير سلفى شاگرد ابن‌تيميه، زمانى كه استادش در سال 728 هجرى درگذشت، پيش از غسل، عده زيادى نزد جنازه جمع شدند و با نگاه كردن و بوسيدن به او تبرك مى‌جستند و گروهى باقى‌مانده آب غسل او را نوشيدند و گروهى ديگر باقى‌مانده سدرى كه براى حنوط او به كار رفته بود، بين يكديگر تقسيم كردند و نخى كه بر گردن او بود، به يكصدوپنجاه درهم به فروش رسيد. عرقچينى كه بر سرش بود، به پانصد درهم معامله شد و در تشييع جنازه او ناله و شيون بلند شد و در مدرسه صالحيه قرآن‌هايى براى او ختم كردند و مردم تا مدّت‌ها كنار قبر او رفت‌وآمد مى‌كردند و شب‌ها تا صبح بيدار مى‌ماندند. 1همچنين فخرى، حاكم معاصر ابن‌تيميه كتاب او را گرفت تا براى تبرك در خزانه نگه‌دارى كند. 2بديهى است اين رفتار پيروان ابن تيميه، بدعت‌آميز بودن تبرك را مخدوش مى‌سازد مگر آنكه تبرك‌جويى از پيكر و آثار اين پيشواى سلفى مشروع و مجاز باشد و جز آن بدعت شمرده شود!