60درگرفت. هيچ كس به تنهايى جرأت رويارو شدن با او را نداشت. از هر طرف بر او حمله آوردند و عباس شمشير مى‌زد و راه مى‌گشود و پيش مى‌آمد. اما در اين گيرودار، تيغى كه بر دست او فرود آمد، دست راست او را قطع كرد؛ پس با دست ديگر به نبرد ادامه داد و اين‌گونه رجز خواند:
«به خدا سوگند، اگر دست راستم را قطع كرديد، من تا ابد از دينِ خود حمايت مى‌كنم و از امام راستينى كه يقينى صادق دارد و فرزند پيامبر پاك و امين است» . 1
عباس، در حالى كه شمشير را به دست چپ گرفته بود، به پيكار خويش ادامه داد؛ اما يكى از دشمنان پليد به نام «حكيم بن طُفيل» كه پشت درختى كمين كرده بود، ضربتى بر دست چپ او فرود آورد و آن دست هم از كار افتاد؛ اما عباس نه از تكاپو افتاد و نه اميدش را از دست داد و اين‌گونه رجز خواند:
«اى نفس! از كافران نترس؛ تو را بشارت باد به رحمت پروردگار؛ همراه پيامبر برگزيده خدا. . .» . 2
سپس تيرى هم به مشك خورد و آب مشك، همراه اميد عباس بر خاك ريخت. سرانجام تيرى بر سينه مباركش فرود آمد و يك نفر از اين فرصت استفاده كرد و گرزى آهنين بر سر آن حضرت فرود آورد و لحظه‌اى بعد، عباس رشيد از فراز اسب بر زمين افتاد و در پى ضربات مهاجمان به شهادت رسيد؛ در حالى كه 34 سال از عمر شريفش مى‌گذشت.
زيارتگاه عشق
دو روز پس از آن حادثه، پيكر مطهر سقاى كربلا، عباس بن على (ع) توسط گروهى از طايفه «بنى‌اسد» در كنار نهر علقمه به خاك سپرده شد. امام سجاد (ع) كه خود را براى دفن پيكر شهدا به كربلا رسانده بود، بدن‌هاى مطهر امام حسين و عباس (ع) را درون قبر گذاشت. 3
مرقد حضرت عباس در كربلا همواره مورد توجه شيفتگان حق بوده و زائرانش با خضوع و خشوع و ادب، با چشمى اشك‌بار و با احترام به مقام والا و جايگاه رفيع اين اُسوه وفا و فتوت، آن را زيارت مى‌كنند.