27كتاب‌هاى كلامى خود، با شرح و بسط مباحث با اين نظم و چينش به ثبات و ماندگارى آن كمك كرد.
4. گسترش تشيع در ايران
شيعيان عرب، (به‌ويژه عراق) چهار بار در رشد و گسترش تشيع ايرانيان نقش داشته‌اند: كوفه در قم؛ بغداد در رى و مازندران؛ حلّه در مناطق مركزى ايران؛ جبل عامل در اصفهان. 1در مورد سوّم، نقش علامه حلى بسيار تأثيرگذار است. او با اقداماتى چون تربيت شاگردان در حلّه و مدرسه سياره (حوزه علميه سيار) 2، تأليف آثار به‌ويژه انتشار و پخش نسخه‌هايى از آثار او توسط دانشمندان ايرانى در مناطق مختلف و اقامت در ايران در سال‌هاى 709 - 716 قمرى بدين امر توفيق يافت. البته تشيع سلطان محمد خدابنده كه متأثر از تلاش‌ها و فعاليت‌هاى ايشان بوده نيز در ترويج شيعه در ايران تأثيرگذار بوده است. 3تدبير و تلاش علامه حلى در كنار اقدامات سلطان محمد خدابنده، زمينه گسترش تشيع در مناطق مختلف ايران و حتى تشكيل حكومت‌هاى شيعى يا با گرايش شيعى در مناطقى از ايران 4زمينه تشكيل و تأسيس حكومت شيعى صفويه را نيز فراهم آورد. 5
5. تحكيم و تقويت مباحث امامت
وضعيت و شرايط تاريخى و جغرافيايى مدرسه حله موجب شد تا عالمان اين ديار درباره انديشه امامت و امام‌شناسى كار آغاز شده به دست اصحاب و ياران ائمه در قرن دوم و سوم و استمرار يافته توسط متكلمان قرن چهارم تا ششم در مدرسه قم و بغداد و رى را به گونه‌اى ديگر تكميل كرده و به تحكم و تقويت و اثبات