94النسب؛ 7. كشف الالتباس فى نسب بنى‌عباس؛ 8. معرفة الرجال (در 2 جلد) ؛ 9. منهاج الاعمال فى ضبط الاعمال؛ 10. الفلك المشحون فى انساب قبائل و البطون؛ 11. نهاية الطالب فى آل ابى‌طالب (ع) (در 12 جلد بزرگ) .
غير از اين آثار، بنا بر نقل شاگرد بزرگوارش و صاحب كتاب «عمدة الطالب» اين عالم نسب‌شناس كتاب‌هاى ديگرى در فقه، حساب، عروض و حديث نگاشته بوده، اما متأسفانه هيچ‌كدام از اين آثار به دست ما نرسيده است. ابن‌معيّه نزديك به پنجاه سال استاد يگانه علم انساب بود و در استادى اين علم، انگشت‌نما بود.
آرى، اين فقيه، مورخ، اديب و شاعر شيعه پس از عمرى بابركت در هشتم ربيع الثانى 776 هجرى در شهر حلّه درگذشت و بعد از انتقال جسد مطهرش، در جوار بارگاه ملكوتى مولى الموحدين على بن ابى‌طالب (ع) به خاك سپرده شد. روحش شاد.
براى اطلاع بيشتر به مصادر ذيل مراجعه كنيد:
1. مفاخر اسلام، ج 4، ص 314 - 315.
2. موسوعة طبقات الفقهاء، ج 8، ص 216 - 218.
3. الفصول النصريه، لابن عنبه، ص 18 - 21.
4. عمدة اطالب، ص 169 و 170.
5. لؤلؤة البحرين، ص 185.
6. دائرة المعارف تشيع، ص 369.
7. رياض العلماء، ج 5، ص 152.
8. امل الامل، ج 2، ص 294.
9. بحار الانوار، ج 104، ص 173.
10. روضات الجنات، ج 6، ص 324.
11. مستدرك الوسائل، ج 2، ص 312.
12. هدية العارفين، ج 2، ص 166.
13. اعيان الشيعه، ج 10، ص 39.
14. الكنى والالقاب، ج 1، ص 415.
15. الفوائد الرضويه، ج 2، ص 917 - 920.
16. ريحانة الادب، ج 8، ص 216.
17. الذريعه، ج 1، ص 244، 62، 321، 54، 93.
18. انوار الساطعة، ص 197.
19. معجم المؤلفين، ج 11، ص 138.
20. اعلام، ج 7، ص 228.
21. معجم المؤلفين العراقيين، ج 11، ص 138.
22. مشاهير شعراء الشيعه، ج 4، ص317.
23. تاريخ الحله، ج 2، ص 39 - 42.
24. سيماى حلّه.