82اين كتاب گران‌سنگ بارها به چاپ رسيده؛ از جمله در سال 1311 قمرى همراه با كتاب «مكارم الاخلاق» در قطع وزيرى، در تهران و در سال 1368 قمرى در نجف منتشر شده است. 31 نسخه خطى از اين اثر شريف، در كتابخانه‌هاى معتبر تهران، قم و مشهد نگه‌دارى مى‌شود. علامه بزرگوار شيخ محمدباقر مجلسى آن را به فارسى ترجمه كرده و هشت نسخه خطى هم از ترجمه اين اثر در كتابخانه‌هاى مشهد، قم و تهران وجود دارد. 1
عبدالكريم ابن‌طاووس پس از سقوط بغداد توسط هلاكوخان مغول در سال 656 هجرى، از حلّه به بغداد آمد و در آن‌جا از محضر فيلسوف بزرگوار خواجه نصيرالدين طوسى و ديگر بزرگان شيعه و سنى بهره برد و به درس و بحث معقول و منقول و ديگر علوم پرداخت 2و در سايه هوش و استعداد خدادادى‌اش به مقام والايى از علم و عمل دست يافت و در روزگار خود، نقابت و سرپرستى علويان را بر عهده گرفت.
خانه اين عالم فرزانه، مجمع علماى بزرگ و اشراف بود. وى داراى مقامات و كراماتى بود. از كرامات وى مى‌توان به نازل شدن باران بر اثر دعاى وى اشاره كرد.
اين نابغه نامى و فقيه بى‌نظير شيعه در روز دوشنبه ماه شوال 693 هجرى، در 45 سالگى در كاظمين رحلت كرد و در جوار بارگاه ملكوتى امام على (ع) آرام گرفت. بنابر برخى منابع تاريخى، در شهر حلّه درگذشت و در كنار سيد على بن طاووس مدفون گرديد. اكنون قبر وى زيارتگاه دوستداران علم و عمل است. 3
منابع
1. نقد الرجال، ص 191.
2. نامه دانشوران، ج 1، ص 182.
3. رياض العلماء، ج 3، ص 164 - 179.
4. بلغه المحدثين، ص 374.
5. رجال ابن داود حلّى، 226.
6. لؤلؤة البحرين، ص 90.
7. المقابس، ص 16.
8. منتهى المقال، ص 179.
9. مستدرك الوسائل.
10. سفينة البحار، ج 2، 122.
11. جامع الرواة، ج 1 و 463.
12. روضات الجنات، ج 4، ص 221.
13. تنقيح المقال، ج 2، ص 159.
14. الاعلام، ج 4، ص 176.
15. معجم المؤلفين العراقيين، ج5، ص 314.
16. الذريعة، ج 14، ص 232.
17. اعيان الشيعه، ج 8، ص 42.
18. معجم رجال الحديث، ج 10، ص 62.
19. جامع الرواة، ج 1، ص 436.
20. هدية العارفين، ج 1، ص 612.
21. ايضاح المكنون، ج 2، ص 57.