81سيد بزرگوار ما امام معظم، فقيه، نسّابه، نحوى، عروضى، زاهد و عابد. . . من از كودكى تا هنگام وفات در خدمت او بودم. نه قبل و نه بعد از او كسى را در اخلاق حميده و اعتدال و حسن معاشرت و هوش و نيروى حافظه، مانند وى نديدم. چيزى وارد ذهن او نشد كه آن را فراموش كند. مناقب و فضايل او را نمى‌توان برشمرد. 1
وى در جمادى الاول سال 680 هجرى به مشهد الرضا (ع) سفر كرد. 2با اين مرتبه و مقام علمى، متأسفانه آثار زيادى از ايشان به جا نمانده؛ جز اين چند كتاب:
1. الحواشى على المجدى: حاشيه سيد بزرگوار بر كتاب «المجدى فى انساب الطالبيين» نوشته ابوالحسن على بن محمد علوى عمرى كه در علم انساب است.
2. الشمل المنظوم فى مصنفى العلوم: در شرح حال دانشمندانى كه در علوم مهم، كتاب‌هايى تأليف كرده‌اند. اين كتاب به «رجال سيد عبدالكريم» نيز معروف است.
3. فرحة الغرى بصرحة الغرى (فى تعيين قبر اميرالمؤمنين على بن ابى‌طالب (ع) فى النجف) : اين اثر نفيس در دو مقدمه و پانزده باب تنظيم شده است. در يكى از مقدمات، به علت اختفاى قبر مبارك امام (ع) و در ابواب پانزده‌گانه، درباره آنچه از پيامبر اسلام (ص) ، امام على، امام حسن و امام حسين، امام سجاد، امام باقر، امام صادق، امام كاظم، امام رضا، امام جواد، امام هادى، امام حسن عسكرى (عليهم السلام) ، زيد شهيد و آنچه از رشيد و منصور و جمعى از بزرگان بنى‌هاشم درباره مزار شريف مولا على (ع) نقل شده و يا كراماتى كه در كنار ضريح مظهر على (ع) به وقوع پيوسته است بحث مى‌كند. 3