183بن عبدالله انصارى» و «طاهر بن محمد باقر بن على بن الحسين (ع)» قرار داشت. قبر اين دو شخصيت بعدهاً به اين مكان منتقل شده است. طبق متنى كه بر ديوار داخل يك قاب نصب شده بود، به سبب بالا آمدن آب دجله، قبر اين دو بزرگوار در معرض خطر و آسيب بوده است. با موافقت و اشراف مرحوم‌آيةالله سيد ابوالحسن اصفهانى و طى مراسمى با حضور سيد محمدصدر (رئيس مجلس اعيان) و شيخ جعفر ابوالتمن و محمدرضا شبيبى و جمعى از علماى حوزه نجف و دولتمردان، در سال 1350 قمرى (حدود 83 سال پيش) پيكر اين دو نفر را به اين‌جا انتقال دادند. بر ديوار، عكسى بود كه مراسم انتقال اجساد را در حضور جمعيتى نشان مى‌داد.
مرقد حضرت سلمان بزرگ‌تر و وسيع‌تر از آن دو بود. گچ‌برى‌هاى ديوار و سقف زير گنبد سلمان كه به سبك معمارى مغرب (مراكش) بود، به سال 1397 (حدود 36 سال قبل) برمى‌گشت؛ گرچه اصل بنا كهن‌تر مى‌نمود و به دوره عثمانى مربوط مى‌شد. در گوشه اين زيارتگاه هم جايى سكو مانند از سنگ مرمر به چشم مى‌خورد كه طبق نوشته منصوب بر ديوار، محل غسل دادن پيكر حضرت سلمان توسط امير مؤمنان (ع) بوده است. در سال 35 هجرى، حضرت على (ع) پس از وفات سلمان در مدائن، با طى الأرض، از مدينه به مدائن آمد و جنازه سلمان را طبق آيين خاصى به خاك سپرد. حديث معروف نبوى «سلمان منا اهل البيت» كه متواتر نقل شده، نشانه جلالت شأن اين صحابى بافضيلت و پارساست، و براى ايرانيان هم افتخار است كه مردى از اين قوم، به چنان رتبه‌اى در علم و ايمان و تقوا رسيده است.