111
تاريخچه كتابخانه
نجف اشراف از ديرباز، مهد دانش و معرفت و محور حركت‌هاى علمى و فرهنگى و اجتماعى سياسى بوده و وجود كتابخانه‌ها و مدارس مختلف و حوزه‌هاى علميه و علماى بزرگ، گواه اين حقيقت است.
كتابخانه حرم اميرمؤمنان، از قديمى‌ترين كتابخانه‌هايى است كه پذيراى نفايس بسيار و نسخه‌هاى خطى و كمياب بسيارى بوده و بسيارى از علما از اقصى نقاط جهان براى زيارت و بهره‌گيرى علمى از اين مجموعه، به حرم علوى مشرف شده‌اند. آنچه سبب شهرت اين كتابخانه گشته، وجود مرقد مطهر حضرت امير (ع) ، اهتمام سلاطين و اميران و وزيران به آبادانى آن، اهتمام عالمان و نويسندگان براى خريد يا وقف يا اهداى كتاب به آن، وجود كتب وقفى بسيار در طول تاريخ و حوزه علميه پررونق در كنار آن بوده است.
در منابع كهن و نو، از اين كتابخانه با نام‌هايى همچون: الخزانه الغرويه، الخزانة العلويه، خزانة الصن، خزانة اميرالمؤمنين (ع) ، مكتب الصحن العلوى، المخزن العلوى، المكتبة العلويه ، المكتبة الحيدريه ياد شده و نام اخير آن كه بر سردر كتابخانه به چشم مى‌خورد «مكتبة الروضة الحيدريه» است. گرچه در گذر زمان، جاى آن تغيير يافته، لكن اكنون كه براى سومين بار بازسازى و تأسيس شده، در كنار مسجد عمران، طرف باب الطوسى قرار دارد و شامل دو طبقه است. مسئولان كتابخانه در فكر تهيه جايى با امكانات مناسب و متناسب با معيارهاى جهانى براى كتابخانه‌اند.
در تاريخ تأسيس اين كتابخانه، اشخاص بسيارى را مؤسس آن ذكر كرده‌اند؛ از اين رو نمى‌توان دقيقا نخستين مؤسس آن را نام برد. كسانى همچون عضدالدوله ديلمى (از سلاطين آل بويه) و سيد صدرالدين بن شرف‌الدين از گذشته دور ياد مى‌شوند؛ ولى كتابخانه فعلى، پس از سقوط صدام و به اهتمام و نظارت مرجعيت عظماى نجف تأسيس شده است كه البته بيشتر كتاب‌هاى آن جديد است.
كتابخانه حرم حضرت امير (ع) نقش به‌سزايى در پشتيبانى فعاليت‌هاى علمى و فرهنگى و پژوهشى در نجف داشته و همواره مورد مراجعه محققين و اهل مطالعه از حوزويان و دانشگاهيان بوده است. از مشهورترين بهره‌گيرندگان اين كتابخانه در طول تاريخ مى‌توان از