67در روايتى ديگر مى‌فرمايند:
«قلت جعلت فداك مَا لِمَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَينِ زَائِراً لَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ» ؛ كسى كه به زيارت قبر حسين (ع) بيايد، به گونه‌اى كه عارف به حق او باشد «يرِيدُ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ وَ الدَّارَ الْآخِرَةَ فَقَالَ يا هَارُونُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَينِ ع يرِيدُ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ وَ الدَّارَ الْآخِرَةِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ» ؛ تمام گناهان او بخشيده مى‌شود. سپس به راوى مى‌فرمايد: مى‌خواهى براى تو سوگند ياد كنم؟ امام صادق (ع) سه بار اين كلامشان را تكرار مى‌كنند. در پايان، روايت به اين‌جا مى‌رسد كه هر كس امام حسين (ع) را زيارت كند «احتسابا كمن زار الله فى عرشه» ؛ مانند كسى است كه خدا را در عرش زيارت كند. ديگر از اين بالاتر نمى‌شود كلمه‌اى به كار برد.
راوى گويد: به امام صادق (ع) عرض كردم: «ما لمن زار قبر الحسين؟ قال: كمن زار الله فى عرشه، قلت: ما لمن زار احدا منكم؟ قال: كمن زار رسول الله صلى الله عليه وآله وسلّم» ؛ اگر يكى از شما، ائمه را زيارت كند، مثل آن است كه رسول خدا (ص) را زيارت كرده؛ پس زيارت سيدالشهدا (ع) «كمن زار الله فى عرشه.» ديگر از اين بالاتر نمى‌توان تصور كرد.
راز اين زيارت و حكمت اين فضيلت چيست؟
براى اين است كه آن حضرت، در مقابل يك شخص طاغوتى كه مى‌خواست به عنوان جانشين پيامبر (ص) خلافت