115در پى سخن دختر عقيل، حضرت تصميم گرفت تا مدينه را ترك كند. او مصر را براى هجرت دوباره برگزيد و با برادرزادگانش حضرت فاطمه و سكينه (دختران امام حسين (ع) ¹در ماه رجب سال 61 هجرى به سوى مصر رهسپار شد ²و در اول شعبان سال 61 هجرى وارد مصر شد. ³والى مصر كه «مسلمۀ بن مخلد انصارى » ⁴بود، با جمعى از يارانش از جمله: عبدالله بن الحارث، أبوعميرۀ المزنى و. . . به استقبال كاروان تازه وارد علويان شتافتند. هنگام ملاقات، اشك‌ها سرازير شد و ناخودآگاه مجلس عزا برپا گرديد:

فعزاها مسلمۀ، و بكى فبكت و بكى الحاضرون، ثم احتملها الى داره، بالحمراء، فأقامت بها أحد عشر شهراً و خمسۀ عشر يوماً، و توفيت و شهدت جنازتها، و صلى عليها مسلمۀ بن مخلد فى جمع بالجامع، و رجعوا بها فدفنوها بالحمراء. . . ⁵

بنا بر اين روايت، حضرت زينب (س) در خانه والى مصر ساكن شد. پس از 11 ماه و 15 روز ⁶(از شعبان سال 61 تا رجب سال 62 هجرى) در روز يك‌شنبه 15 رجب سال 62 هجرى حضرت، دعوت حق را لبيك گفت و بنا بر وصتش، در خانه مسلمه (محل زندگى‌اش) دفن شد. ⁷

در «اخبار الزينبيات» با سند مرفوع از رقيه بنت عقبۀ بن نافع الفهرى نقل شده كه گفت:

هنگامى كه زينب دختر على (ع) پس از مصيبت كربلا به مصر آمد، من در ميان استقبال كنندگان بودم. مسلمه بن مخلد و عبدالله بن حارث و ابوعميرۀ مزنى پيش رفتند. مسلمه تعزيت گفت و آن دو و حاضران گريستند. سپس زينب (س) اين آيه را تلاوت فرمود: هذا ما وعد الرّحمن و صدق المرسلون ) . آن‌گاه مسلمه حضرت را به خانه‌اش در محله «الحمراء» برد. زينب كبرى (س) به مدت يازده ماه و پانزده روز در آن‌جا ماند تا اين‌كه وفات يافت. من در تشييع جنازه حاضر بودم. مسلمه در مسجد جامع بر او نماز خواند و جنازه را به حمراء بازگرداندند و طبق وصيتش در استراحتگاه او در همان خانه دفن كردند. ⁸