150 ذى‌الحليفه مى‌رسد، به آن عقيق المدينه مى‌گويند. بالاترين نقطه آبريزهاى آن، از سنگلاخ بنى‌عمرو و كوه‌هاى قدس آغاز مى‌شود. بخشى از آب آن به وادى الفرع مى‌رود و بعد به سمت شمال سرازير شده و به تدريج به طرف غرب ميل مى‌كند. طول اين وادى به 150 كيلومتر مى‌رسد و يكى از وادى‌هاى بزرگ مدينه و از ملحقات أضم بزرگ است. بخشى از آن، وادى عقيق الحساء ناميده مى‌شود كه محصور بين چاه الماشى و ذى الحليفه است و در گذشته به آن حَضير مى‌گفته‌اند. پونه حساوى كه در مدينه يافت مى‌شود، محصول همين مكان است.
هنگامى كه فاصله بين وادى فرع و چاه ماشى را مى‌پيمودم، درباره بيشتر ملحقات اين وادى بزرگ صحبت كردم و ديگر نياز به بازگويى نيست.
بعد از چاه ماشى وارد عقيق الحساء شدم و مسير به طرف ذى الحليفه در نه كيلومترى مدينه سرازير شد. باغ‌هايى به طور پراكنده در ذى الحليفه به چشم مى‌خورد. وقتى از برابر حمراء الاسد عبور مى‌كنى، در سمت راست خود دهكده العَلاَوَه را مى‌بينى و پس از آن، در جنوب دهكده الوُسطه در كنار ذى‌الحليفه قرار گرفته كه دهكده‌اى است آباد و خانه‌هاى زيادى در آن وجود دارد و اين دو دهكده متعلق به قبيله عوف است كه سرزمين آنها از آن سوى الاتمة شروع شد.
حمراء الاسد
در سال سوم هجرت پيامبر(ص) در اين منطقه با كفار جنگيد. حمراء الاسد در بيست كيلومترى جنوب مدينه است. وقتى از ذى الحليفه وارد راه آسفالتى كه به سمت مكه مى‌رود، مى‌شوى، به فاصله دورى در سمت چپ خود، بين خود و ذى الحليفه، حمرايى را كه در زمينى وسيع خودنمايى مى‌كند، مشاهده مى‌كنى كه همان حمراء الاسد است. اما وجه مشخصه حمراء الاسد پوشش سياه رنگ نمايان آن است كه از سمت غرب آن را نشان مى‌دهد. وقتى از حمراء الاسد عبور مى‌كنى، در سمت غرب، در فاصله‌اى حدود هفتاد كيلومتر، بلندى‌هاى كوه الاَجرَد