19چنين علتى، داراى اشكال است؛ زيرا آنچه مهمّ به نظر مى‌رسد، إسناد اين روايت است؛ هرچند آن روايت، در كتابى غير مشهور آمده باشد. در اين خصوص، صفحه 227 كتاب و صفحات پس از آن را ملاحظه نماييد.
«ابن عبدالهادى» در كتاب خود، ادعاهاى فراوانى بدون دليل و برهان بر ضدّ تقى‌الدين سُبكى مطرح كرده است. با اينكه اشتباه در مسائل فرعى، از نظر دانشوران، جايگاه خاص خود را دارد؛ اما اشتباه در اصول، تنها از انسان‌هايى سرمى‌زند كه از حقيقت دور هستند. از جمله گفته‌هاى بيهوده «ابن عبدالهادى» اين است كه مى‌گويد: «آنان‌كه قائل‌اند خداوند از عرش به زمين مى‌آيد، اختلاف نظر دارند كه در صورت پايين آمدن، آيا عرش از وجود او تُهى خواهد ماند يا خير؟» 1
اين سخن بيهوده را در كتاب و سنّت نمى‌يابيد و هيچ يك از پيشوايان گذشته چنين مطلبى را بر زبان نياورده‌اند و هيچ كس چنين مطلبى را بررسى نكرده است، جز كسانى‌كه تفاوتى ميان آفريدگار و آفريده، قائل نيستند. خداى متعال از دروغ‌هايى كه به او مى‌بندند منزه است. او، مانند ندارد و شنواى بيناست.
در كتاب «الاقتصاد في الاعتقاد» از «حافظ عبدالغني مقدسي حنبلي»، صاحب «الكمال» آمده است كه: «هر كس بگويد به هنگام فرود آمدن خداوند، عرش از وجود او تُهى مى‌ماند يا تهى نمى‌ماند، سخنى بدعت‌آميز آورده است». از جمله آفت‌هاى هلاكت‌زا اين است كه انسان به حمايت از استادش برآيد؛ هرچند او در مبانى اصلى دين اشتباه آشكارى نموده باشد.