142 بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم، الحمدللَّه منزل النّجف في الشّرف أعلى الدّرجات و جاعل مشرّفه بعد رسوله المصطفى أكرم البريّات صلوات اللَّه عليهما و على ذرّيّتهما ما استقرّت الأرضون و دارت السّموات.

و بعد، خادم خدمه اخبار ائمّه اطهار، محمّد باقر بن محمّد تقى - حشرهما اللَّه مع مواليهما الأخيار - معروض رأى انور برادران ايمانى مى‌گرداند كه چون طاووس خوش‌خرام بوستان نجابت و شرافت، و عندليب خوش‌الحان گلستان براعت و بلاغت، مقرّب ملك قدّوس، سيد عبدالكريم بن طاووس - حشره اللَّه مع آبائه الطّاهرين - كه از افاخم سادات كرام و اعاظم علماى اعلام اماميه است، كتابى در تعيين مضجع شريف و مدفن منيف «سلطان سرير ارتضا، پادشاه اقليم اجتبا، صدرنشين ايوان خلافت، شهسوار ميدان شجاعت، فرمان‌فرماى عوالم غيب و شهود، علّت غائى ايجاد هر موجود، مخاطب به خطاب مستطاب أَنَّما يرِيدُ اللَّهُ، مقصود كريم أَ فَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَ اللَّهِ، نوازش يافته تكريم كريم إِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتابِ لَدَيْنا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ ، نواخته منصب والاى وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ، رفيع قدرى كه سپهرش كمينه غلامى است، هر صبح و شام از گرده مهر و ماه جيره‌خوار، و ملك جهان در نظر همّت والايش خرده عطائيست بسى كم‌قدر و بى‌اعتبار، مالك و رضوانش دو خادم فرمان‌بردار، جبرئيل و ميكائيل به منصب ركاب‌داريش در افتخار، جبين آدم افروخته نور انورش بود كه مسجود ملائكه هفت آسمان شد، و شفاعت اسم اقدسش بود كه نوح را در غرقاب اضطراب كشتيبان شد، كشتى نوح تا التجا به دولت‌سرايش نياورد، بر جوديش قرار ندادند،