85تهيه كند؛ ولى در طول مسير، بالاخره مواردى اتفاق مى‌افتاد كه بر اثر اصرار فوق العادۀ روستاييان، مجبور به پذيرش دعوت و اقامت در آن ميهمان‌سرا مى‌شديم.
قافله‌ها معمولاً اين مسير را طى پنج تا شش روز مى‌پيمودند؛ ولى افرادى كه به صورت انفرادى حركت مى‌كردند، در مدتى كمتر از سه روز به كربلا مى‌رسيدند. 1
حجة الاسلام و المسلمين سيد تقى درچه‌اى در اين خصوص مى‌گويد:
ارادت عراقى‌ها به زائران امام حسين(عليه السلام)، قابل توجه و تقدير است. آنان به تمامى زائران اباعبدالله(عليه السلام) عرض ادب مى‌كردند؛ تا جايى كه بعضى‌ها مثلاً براى كاروانى از زائرين، گوسفند قربانى كرده، آبگوشت مى‌پزند. من در اين نوع سفرها، مصاديق زيبايى از خلوص اين مردم را ديدم، گاهى روستاى آنها با جاده چند كيلومتر فاصله دارد؛ بااين حال، به كنار جاده مى‌آيند و يك منبع يا يك مشك دوغ آن جا مى‌گذارند و كنارش با نان و پنير، از زائران پذيرايى مى‌كنند. يا در مسير راه، اسفند دود مى‌كنند. گاهى هم زن‌هاى روستايى با وجود دورى راه، شيرينى نذرى تهيه كرده، در ميان كاروانيان توزيع و تقسيم مى‌كنند؛ به ويژه قربانى كردن گوسفند در مقابل كاروانيان، بسيار مرسوم است. در يكى از اين سفرها، يك خانم و آقايى كه با الاغ از مزرعه به كنار جاده آمده بودند، با اصرار زياد ما را به منزل خود بردند كه زندگى فقيرانه‌اى داشتند و با اين كه هوا سرد بود، اتاق خود را در اختيار ما گذاشتند. ما هم بدون اين كه متوجه شويم، شب را خوابيديم و فردا صبح كه بلند شديم و هوا روشن شد، متوجه شديم كه آن پيرزن و پيرمرد در گوشه‌اى از حياط در سرما و سوز، شب را به صبح رساندند و معلوم شد كه آنها تنها اتاق خود را در اختيار ما گذاشتند. 2
قتل عام زائران كربلا
در طول تاريخ، تلاش‌هاى زيادى از سوى دشمنان اهل بيت (عليهم السلام) انجام گرفت؛ تا مانع اين مراسم شوند. و به ويژه در سال‌هاى اخير كه رژيم بعثى عراق در اين كشور حاكميت داشت، اين شيطنت‌ها و دشمنى‌ها عمق و شعاع بيشترى به خود گرفت؛ ولى هرگز موفق به اين كار نشدند. در زمان رياست جمهورى احمد حسن‌البكر در اربعين سال 1397ق. كه مصادف با سال 1355ش. بود، جاسم الركابى استاندار وقت نجف، تعدادى از بزرگان اين شهر را احضار و آنها را تهديد كرد كه مراسم پياده روى اربعين نبايد برگزار شود و از اين برخوردها معلوم بود كه رژيم بعث اين بار تصميم دارد كه به