17 عن عائشة قالت: خرج رسول الله(صلى‌الله و عليه وآله) من عندى، فظنت انّه خرج إلى بعض نسائه، فتتبعه حتى جاء البقيع فسلّم و دعا ثمّ انصرف، فسألته: أين كنت؟ فقال: انّى امرت أن اتى اهل البقيع فأدعو لهم و اصلى عليهم؛ ¹

رسول خدا از پيش من بيرون رفت؛ من خيال كردم پيش يكى از همسران خود رفت. از او سؤال كردم: كجا بودى؟ فرمود: من مأمور شدم به بقيع بروم و براى آنان دعا كنم و بر آنان درود فرستم.

3. همچنين ابن شبّه از ابى رافع - آزاد شدۀ پيامبر(صلى‌الله و عليه وآله) - اين طور نقل مى‌كند:

عن ابى رافع - مولى رسول الله(صلى‌الله و عليه وآله) - أنّ رسول الله(صلى‌الله و عليه وآله) أتى البقيع فوقف فدعا و استغفر؛ ²

رسول خدا(صلى‌الله و عليه وآله) به بقيع آمد و ايستاد؛ سپس دعا و استغفار كرد.

4. بيهقى در كتاب معروف خود از عايشه چنين نقل كرده است:

كان رسول الله(صلى‌الله و عليه وآله) كلما كان ليلتها من رسول الله(صلى‌الله و عليه وآله) يخرج من آخر الليل الى البقيع فيقول: السلام عليكم، دار قوم مؤمنين ايّانا و ايّاكم ما توعدون، فاِنّا ان‌شاء الله بكم لاحقون، اللهم اغفر لاهل البقيع الغرقد. ³

ب. زيارت قبر مادر

1. حاكم نيشابورى چنين نقل كرده است:

زار النبى(صلى‌الله و عليه وآله) قبر امّه فى الف مقنّع فلم ير باكياً اكثر من يومئذٍ؛. ⁴

رسول خدا(صلى‌الله و عليه وآله) با هزار نفر سوار مسلح - در بازگشت از جنگ - به زيارت قبر مادرش رفت - و بسيار گريست - به طورى كه هيچ گاه بيشتر از اين وقت، گريان نبود.

2. محمد بن سعد گويد:

مرّ رسول الله(صلى‌الله و عليه وآله) فى عمرة الحديبية بالابواء قال: إنّ الله قد أذن لمحمد فى زيارة قبر أمّه فأتاه رسول الله(صلى‌الله و عليه وآله) فاصلحه و بكى عنده، و بكى المسلمون لبكاء رسول الله(صلى‌الله و عليه وآله) فقيل له؟ فقال: ادركتنى رحمتها فبكيت؛ ⁵

پيامبر خدا(صلى‌الله و عليه وآله) در عمرۀ حديبيّه - سال ششم هجرى - به ابواء ⁶ كه رسيد، فرمود: خداوند به محمد اجازه داد كه به زيارت مادرش برو؛ پس پيامبر خدا به آن جا آمد و قبر مادرش را بازسازى كرد و كنار قبر مادرش گريست و مسلمانان نيز به