90«با كمال تأسف مى‌بينيم برخى مراكز رسمى در كشور ما هم از اين مناطق ياد مى‌كند و آنها را مورد تأييد قرار مى‌دهد! نتيجه اين كارها، اين مى‌شود كه زائر، نتواند از محضر امام حسين عليه‌السلام و ابالفضل العباس و ساير شهدا، خوب استفاده كند؛ چون در آن‌جا، وقت محدود است و زائر وقت زيادى ندارد. به علاوه، اين مسئله موجب اختلاف بين زائران هم شده است؛ يعنى آنهايى كه مى‌خواهند يك مقدار به نظر بعثه و سياست‌هاى بعثه عمل كنند، مى‌گويند ما به اين مكان‌ها نمى‌رويم؛ اما آنهايى كه رعايت نمى‌كنند، زائران را مى‌برند و اين باعث ايجاد اختلاف در ميان زائران مى‌گردد» .
حجت‌الاسلام مقدس نيان نيز با تأكيد بر اين مسئله، يكى از مهم‌ترين اين آسيب‌ها را سلب شدن توفيق زيارت اصلى، يعنى زيارت قبور ائمه (ع) از زائران دانست و افزود:
«يكى از نتايج بد اين كارها، سلب توفيق زيارت از زائر در اين سفر زيارتى كوتاه است. زائر در اين سه روزى كه مثلاً در كربلاست، بايد اين قدر توى اين كوچه‌هاى فرعى، به اين طرف و آن طرف برود و مثلاً آن باغ را زيارت كند يا دو ركعت نماز در فلان مقام بخواند و. . . بعد هم اين مسافت را پياده برود و پياده برگردد؛ در بين راه هم كه خريد مى‌كند. بعد از همۀ اينها، مى‌گوييم حالا برويم حرم! مى‌بيند با اين چيزهايى كه خريده، يا به حرم راهش نمى‌دهند و يا اين‌قدر خسته است كه به هتل مى‌رود و آن روزش ديگر تمام مى‌شود؛ يعنى با اين همه ثوابى كه در روايات براى زيارت امام حسين (ع) داريم، عملاً توفيق زيارت از او سلب مى‌شود و اين يك خسارت بزرگ است و متأسفانه هنوز هم رفتن به اين اماكن، كم و بيش ادامه دارد» .
حجت‌الاسلام مقدس نيان با اشاره به انجام برخى كارهاى حرام هنگام بازديد برخى از اين اماكن، از اين مسئله، به عنوان آسيب بزرگ ديگر نام برد و گفت:
«يكى ديگر از نتايج سوء اين كار، برخورد زنان و مردان نامحرم به همديگر است كه يك نمونه‌اش در خانه امام على (ع) يا در كوچه مقام على اكبر (ع) واقع مى‌شود. در آن كوچه باريك، چند هزار زائر مى‌آيند از كنار هم تردد كنند و در نتيجه، زن و مرد به هم فشرده مى‌شوند و اين، فعل، حرام آشكار و بين است» .
مسئول محترم بعثۀ مقام معظم رهبرى در نجف، سوء استفادۀ مالى برخى از افراد بومى از زائران را ديگر آسيب زيارت برخى اماكن دانست و افزود:
«ديگر اثر زيان‌بار در زيارت اين‌گونه مكان‌ها، سوء استفاده مالى است كه در اين اماكن از زائران ايرانى مى‌شود؛ زيرا هر كدام از اينها، مقيد هستند كه از زائر پول بگيرند. در محل مقام على‌اصغر، شخصى آمده و گهواره‌اى قرار داده و مردم در آن پول مى‌ريزند. يكى از روحانيان مى‌گفت: خانم زائرى آمد آن‌جا و وقتى گفتند اين‌جا محل تير خوردن گلوى على‌اصغر است، خيلى گريه كرد و طلاهايى كه همراه داشت، همه را در آورد و به عشق حضرت على‌اصغر، توى آن گهواره ريخت! خوب اين‌جا محلى است كه نه موقوفه دارد، نه متولى دارد، نه هيئت امنا دارد و نه حساب و كتاب دقيق و روشنى دارد و در حقيقت يك مغازۀ به تمام معناست» .
حجت‌الاسلام والمسلمين حسينى شريف، همچنين آزار و اذيت مردم، به‌ويژه افراد بومى و محلى را از ديگر مواردى دانست كه به اصل زيارت آسيب وارد مى‌كند و در اين باره گفت:
«رفت و آمد در كوچه‌هاى تنگ و باريكى كه در آن‌جا وجود دارد، هم براى خود زائران زحمت ايجاد مى‌كند و هم براى افراد ساكن در آن‌جا. شما تصور كنيد كه روزى هفتاد كاروان ايرانى مى‌خواهند بروند داخل اين كوچه براى زيارت فلان مقام؛ همه هم يك بلندگو در دست دارند و سينه مى‌زنند. ما يك خانه را در آن منطقه بررسى كرديم، گفتند حدود پنجاه متر است و هجده نفر توى آن زندگى مى‌كنند! خوب در اين خانه، مريض هست؛ بچه هست؛ زن زايمان كرده هست؛ پيرمرد عصبى هست. اينها مشكلاتى است كه با كمال تأسف وجود دارد» .
نظر حجت‌الاسلام مقدس نيان هم دربارۀ اين نكته، مشابه نظر حجت‌الاسلام حسينى شريف بود. وى در اين باره گفت:
«از ديگر نتايج اين كار، اذيت مؤمنين است. بعضى از مردمى كه در محل اين مقام‌ها ساكن هستند، بيچاره‌ها فريادشان به آسمان بلند است كه آقا! مگر ما چه گناهى كرده‌ايم؟ هر روز چند هزار آدم، آن هم با بلندگو مى‌خواهند از اين كوچه باريك رد بشوند؛ همه هم مى‌خواهند عزادارى و سينه‌زنى بكنند. ما چه گناهى كرديم؟ زن من مى‌خواهد برود سر كوچه يك نان بخرد و بيايد نمى‌تواند؛ بچه‌ام مريض مى‌شود مى‌خواهد برود دكتر نمى‌تواند» .