97گذشت» . 1
همچنين در حديث جبلۀ مكيه آمده است كه ميثم خبر از شهادت امام حسين (ع) مى‌دهد؛ او مى‌گويد:
«شنيدم كه ميثم تمّار - قدّس الله نفسه - مى‌گفت: والله كه اين امّت، پسر پيامبرشان را در محرّم، وقتى ده روز از آن بگذرد، مى‌كشند و دشمنان خدا آن روز را روز مبارك مى‌شمرند و به يقين، اين امرى مقدّر است كه پيشتر در علم خداى تعالى آمده است و آگاهى من از آن به خاطر خبرى است كه مولايم امير مؤمنان (ع) به من داده و همچنين او به درستى، به من خبر داده كه همه چيز بر او خواهد گريست. . .» 2
او از على (ع) احاديثى نيز روايت كرده كه قسمتى از آن‌ها به يادگار از او باقى است و علاوه براين، كتابى در تفسير قرآن به نام «تفسير ميثم التمّار» نيز به او منسوب است. 3
فرزندان و نوادگان ميثم تمّار
فرزندان و نوادگان ميثم نيز به شرف همنشينى با امامان اهل بيت (عليهم السلام) نائل شدند تا آن‌جا كه در نقل احاديث و معارف اهل بيت (عليهم السلام) در زمرۀ رجال موثّق قرار گرفتند. شيخ محمّد حسين مظفّر از او شش فرزند به نام‌هاى محمّد، شعيب، صالح، على، عمران و حمزه بر شمرده است. شعيب كه يكى از پسران اوست، پسرى به نام «اسماعيل» داشته و اسماعيل نيز داراى پسرى به نام «على» است و اين على، نخستين كسى است كه عقايد اماميه را بيان كرده و چندين كتاب تأليف نموده است؛ از جملۀ اين آثار، كتابى در زمينۀ امامت به نام «الكامل» و كتاب ديگرى به نام «الاستحقاق» است. 4