61كه اينجا نيز امام نخست زيارت مختصر و كوتاهى مى‌خواند. بعد نماز تحيت و زيارت به جا مى‌آورد. و آنگاه در كنارى مى‌نشست و از روى مفاتيح زيارت عاشورا و دعاى بعد از زيارت عاشورا را مى‌خواند. سپس از حرمين شريفين خارج مى‌شد و به منزل مى‌آمد. يكى از مقلدان ايشان كه از اهالى كويت بود، خانه‌اى در كربلا داشت كه آن را در اختيار امام گذاشته بود. ايشان بعد از زيارت، شب در اين منزل استراحت مى‌كرد و فردا جمعه به نجف باز مى‌گشت. به طور كلّى زيارت امام در عتبات بسيار جالب و ديدنى بود و بُعد عرفانى عالى داشت. 1
شهريۀ امام در نجف
در حوزۀ علميه نجف، از ده‌ها سال پيش از حضور امام، سيرۀ غير متعارف و تبعيض گونه‌اى وجود داشت و طلاب پاكستانى، افغانى و هندى، نصف شهريۀ طلاب ايرانى و عرب را مى‌گرفتند و يا بعضى طلاب و فضلا به خاطر انتساب به يك محفل يا شخصى، شهريۀ بيشترى نسبت به ديگران اخذ مى‌كردند؛ به طورى كه اين روش به يك فرهنگ مقبول تبديل شده بود و كسى به فكرش نمى‌رسيد كه آن، خلاف انصاف و عدالت باشد. ولى چون حضرت امام تصميم گرفت به طلاب شهريه بدهد، به همه؛ اعم از افغانى، ايرانى، عرب و غير آن، به طور مساوى داد. در مرحلۀ اول براى طلاب مجرد، يك دينار و متأهل دو دينار پرداخت كرد كه در آن زمان معادل 20 و 40 تومان ايران بود. 2
اين عمل و برخورد، تحوّل شگرفى در سطح حوزۀ نجف به وجود آورد، تازه معلوم شد تا آن وقت نسبت به طلاب غير ايرانى و عرب كم لطفى روا داشته مى‌شد و كم‌كم اين روش غير متعارف از حوزۀ نجف برچيده شد. علاوه، هرچه قدر وجوه شرعى بيشتر به دفتر امام مى‌رسيد بلافاصله به همان اندازه حضرت امام به مبلغ شهريۀ طلاب اضافه مى‌كرد. ايشان از دو دينار آغاز كرد و در سال 1357 به پنجاه دينار رساند كه به تبع از امام، مراجع ديگر هم به شهريه‌هاى خود اضافه مى‌كردند؛ به طورى كه اين اقدام موجب بهبودى نسبى وضعيت معيشتى طلاب و روحانيون در نجف شد. 3