26ابن مسعود نيز همين‌نظر را دارد و ابن‌جبير از ابن‌عباس همين را نقل كرده است.

همچنين از ابن‌عباس روايتى از قول پيامبر صلّى اللّٰه عليه [ وآله] وسلم نقل شده كه البته اسناد آن ضعيف است. كعب الأحبار و محمد بن جرير الطبرى - مفسّر بزرگ - نيز بر همين نظرند. از مالك بن انس نيز روايت شده كه گروهى معتقدند قربانى موردنظر، اسماعيل بوده است. اين گفته از قول فرزدق شاعر به نقل از ابوهريره ، از پيامبر صلّى اللّٰه عليه [ وآله] وسلم نقل شده است. از طريق معاويه نيز روايت شده كه گفت: شنيدم كه مردى به پيامبر صلّى اللّٰه عليه [ وآله] وسلم مى‌گفت: «اى فرزند دو قربانى!...» و پيامبر صلّى اللّٰه عليه [ وآله] وسلم تبسّم كرد. اگر اسناد اين حديث صحيح هم باشد، نمى‌توان بر آن استدلال كرد؛ زيرا عرب به عمو هم پدر مى‌گويد. خداوند متعال مى‌فرمايد:

إِلٰهَكَ وَ إِلٰهَ آبٰائِكَ إِبْرٰاهِيمَ وَ إِسْمٰاعِيلَ وَ إِسْحٰاقَ. ¹؛ «خداى تو و خداى پدرانت، ابراهيم واسماعيل و اسحاق.» و نيز مى‌فرمايد: وَ رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ. ² «اَبَوَيْه» عبارت از پدر ودايى‌اش بودند. و از ديگر دلايل نيز آن است كه خداوند متعال زمانى كه جريان قربانى را بيان كرد، گفت: وَ بَشَّرْنٰاهُ بِإِسْحٰاقَ... كه پاسخ به اين استدلال‌ها دو وجه دارد:

يكى اين كه مژدۀ دوم، پيامبرى اسحاق و مژدۀ نخست ولادت اوست؛ چرا كه مى‌گويد: وَ بَشَّرْنٰاهُ بِإِسْحٰاقَ نَبِيًّا و مبعوث شدن به پيامبرى در سالمندى صورت نمى‌گيرد. وجه دوم، آن است كه آيۀ وَ بَشَّرْنٰاهُ بِإِسْحٰاقَ نَبِيًّا تفسير و توضيحى در پى مژده‌دهى و ذكر سربريدن از سوى او [ ابراهيم] است؛ اين مژده بنا به روايت عايشه، مربوط به اسحاق است و مانند آيۀ حٰافِظُوا عَلَى الصَّلَوٰاتِ وَ الصَّلاٰةِ الْوُسْطىٰ ³ است كه مراد از آن نماز (صلاة وُسطىٰ) نماز عصر مى‌باشد و منظور مواظبت از اوقات همۀ نمازها و همچنين نماز عصر است.

و از ديگر استدلال‌ها، استفاده از اين آيه است: فَبَشَّرْنٰاهٰا بِإِسْحٰاقَ وَ مِنْ وَرٰاءِ إِسْحٰاقَ