52«حديث سفينه» سند محكم ديگر شيعيان در توسل به اهل‌بيت و آل محمد است كه بيش از صد نفر از بزرگان اهل سنت، از جمله مسلم بن حجاج، احمد بن حنبل، جلال‌الدين سيوطى، فخر رازى، ثعلبى و محمد بن شافعى در كتب خود ثبت نموده‌اند كه رسول اللّٰه صلى الله عليه و آله فرمود: «به درستى كه مثل اهل‌بيت من در ميان شما به سان كشتى نوح است.
هر كس كه بر آن كشتى سوار شد نجات يافت و آنان كه از سوار شدن امتناع كردند هلاك گشتند 1». امام محمد بن ادريس شافعى آن را به شعر در آورده است و مى‌توان آن را در كتاب علامه فاضل عجيلى به نام «ذخيرة المآل» يافت.
بنابراين با بررسى موارد فوق مى‌توان دريافت كه شيعيان بنابر دستور پيامبر خود به خاندان ايشان توسل مى‌جويند.
هم چنين با دقت و توجه به دعاى شيعيان درباره چگونگى توسل نمودن به معصومين، به وضوح مشاهده مى‌گردد كه ائمه معصومين را يكى يكى مخاطب قرار داده و به آن‌ها گفته مى‌شود
«يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلانَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا يَا وَجِيها عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ» و سپس آن‌ها را نام مى‌برند و مى‌گويند «اى سيد و مولاى ما»، به وسيله شما به سوى خداى متعال توسل مى‌جوييم و طلب شفاعت مى‌كنيم. اى كسى كه نزد خداى بزرگ آبرومند هستيد...» تا آخر كه عموم خاندان رسالت را مخاطب قرار مى‌دهند. در خطاب به آن‌ها گفته مى‌شود «اى حجت خدا بر خلق». ملاحظه مى‌شود كه در همه جا نام مبارك پروردگار است و در هيچ جا براى او شريكى قرار داده نشده است. 2
از طرف ديگر رفع كامل شبهه به اصل شفاعت باز مى‌گردد. خلاصه بحث اين‌كه با توجه به آيه مذكور (مائده 35) اصل مسأله وسيله يا شفاعت در آيات ديگر قرآن پذيرفته