53شده، مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّٰ بِإِذْنِهِ ، ¹ مٰا مِنْ شَفِيعٍ إِلاّٰ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ، ²يَوْمَئِذٍ لاٰ تَنْفَعُ الشَّفٰاعَةُ إِلاّٰ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ ، ³ وَ لاٰ يَشْفَعُونَ إِلاّٰ لِمَنِ ارْتَضىٰ . ⁴

منتهى مطلب اين است كه آيات شفاعت (مانند آيات علم غيب) ابتدا شفاعت را به خود خداوند نسبت مى‌دهند. در دسته بعد براى غير خدا اثبات مى‌كند و آن را مقيد به اذن و مشيت خود مى‌كند، يعنى هيچ موجودى استقلال در شفاعت ندارد. ولى شفاعت كننده و شفاعت شونده و اصل شفاعت شرايطى دارد كه مورد رضايت و اذن خداوند باشد (B وَ لاٰ يَشْفَعُونَ إِلاّٰ لِمَنِ ارْتَضىٰ انبياء 28) ⁵، در روايات اهل سنت نيز شفاعت مورد تأييد قرار گرفته شرح نووى، صحيح بخارى ج 4، كتاب توحيد باب 24 ص 392 ⁶، آنگاه كه اصل شفاعت ثابت مى‌شود، حق شفاعت پيامبران و ائمه معصومين از احاديث زيادى از جمله حديث مذكور سفينه ثابت مى‌شود كه در كتب فريقين آمده است

«ان تمسكتم به لن تضلوا بعدى». ⁷

علاوه بر ائمه، دسته‌هاى ديگرى حق شفاعت دارند از جمله 1 - فرشتگان