568. ابن عقيل گويد: اگر انسان براى زيارت قبور و مشاهد سفر كند، ترخص براى او مباح نيست (يعنى نمى‌تواند نمازش را شكسته بخواند)؛ چون از سفر براى اين‌گونه امور نهى شده است. رسول خدا(صلى الله عليه و آله) مى‌فرمايد: «مسافرت جز به مقصد سه مسجد روا نمى‌باشد.» صحت اين حديث مورد اتفاق همه علماست. ابن قدامه در پاسخ به ابن‌عقيل گويد: نظر صحيح، مباح بودن چنين سفرى و جواز قصر نماز در آن است؛ چرا كه پيامبر(صلى الله عليه و آله) پياده و سواره به مسجد قبا مى‌رفت و به زيارت قبور مى‌پرداخت و مى‌فرمود: «به زيارت قبور برويد؛ چرا كه آخرت را به ياد شما مى‌اندازد.» منظور آن حضرت از
«لا تشد الرحال...» نفى تفضيل مسافرت به ساير مساجد است، نه اين‌كه سفر به ديگر مساجد حرام باشد.
9. ابن جزرى م 729) از علماى شافعى‌مذهب مى‌نويسد: از آداب دعا، توسل دعاكننده به خداوند به واسطه پيامبران و صالحين است. 1
10 ابن‌الحاج (عبدرى مالكى - م 727) حركت و سفر براى زيارت مزار شريف پيامبر(صلى الله عليه و آله) را بر سفر براى زيارت كعبه و بيت‌المقدس برتر دانسته است. 2
11. ذهبى (م 748) دعا در كنار قبور انبيا و صالحين و در مساجد و در عرفات و مزدلفه را مستجاب مى‌داند. 3 بديهى است كه مقدمه و لازمه دعا در كنار قبور صالحين و در عرفه و مزدلفه، سفر به اين اماكن شريف است. براى همين، مسافرت به مواضع ياد شده مستحب و حداقل مباح و مجاز است.
12. حصنى دمشقى (از علماى قرن نهم هجرى) مى‌نويسد: زيارت قبر منور پيامبر(صلى الله عليه و آله) سنتى رايج بين مسلمانان بوده و همواره مردم در هر زمان، از نقاط مختلف، قبر شريف حضرت ابراهيم و حضرت موسى (عليهما السلام) را زيارت مى‌كردند. 4
13. صاحب التلخيص كه احتمالاً همان جلال‌الدين خطيب قزوينى (م 739) است، مى‌نويسد: در استسقا اشكالى ندارد كه انسان به ارواح شيوخ و علماى پرهيزكار توسل كند. 5
14. قسطلانى (م 923) به نقل از استاد خود، زين‌الدين مى‌نويسد: بوسيدن مكان‌هاى شريف به قصد تبرك و نيز بوسيدن دست و پاى صالحين به اعتبار قصد و نيت انسان، كارى نيك و پسنديده است.