43فرهنگ عرب براى احترام و بزرگداشت به كار مى‌رود - ياد مى‌كرد، خود گواه روشنى است بر نهايت ادب عباس در برخورد با برادر و مولاى و امام خويش، و اين نشان مى‌دهد كه اين تكريم و احترام در وجود جناب عباس (عليه السلام) ريشه داشت و در آن شرايط سخت نيز بدان پاى‌بند بود.
9. يارى خواستن از عباس براى نجات اصحاب
در روز عاشورا، هنگامى كه آتش جنگ شعله‌ور گرديد، چهار تن از اصحاب امام حسين (عليه السلام) - كه از كوفه بيرون آمده و آنگاه كه كاروان حسينى در محاصرۀ سپاه حرّ بن يزيد رياحى قرار گرفته بود، به آن كاروان ملحق شده بودند - براى مبارزه پيشقدم شدند. آن چهار تن عبارت بودند از: جابر بن حارث سلمانى، مجمّع بن عبدالله عائذى، عمرو بن خالد صيداوى اسدى و سعد مولى عمرو. آنها در آغاز جنگ بر لشكر عمر بن سعد يورش بردند و صف دشمن را شكافتند و در آنها نفوذ كردند، اما لشكر ابن‌سعد، يك‌باره آن چهار نفر را محاصره و ارتباطشان را با سپاه امام حسين (عليه السلام) قطع كردند. 1 امام (عليه السلام) عباس را فراخواندند و فرمودند كه اصحاب را دريابد. عباس به لشكر كوفه حمله برد و به تنهايى با آنها جنگيد و متفرقشان ساخت و آن چهار نفر را نجات داد. 2 آنها به عباس سلام كردند و عباس آنها را روانۀ لشكر حسينى نمود، اما هر چهار تن دوباره به جنگ پرداختند و عباس از آنها حمايت مى‌كرد، تا اين‌كه در يك مكان به شهادت رسيدند. عباسّ خدمت برادر بازگشت و او را از فرجام كار آن چهار تن آگاه ساخت. 3