38
4. وفادارى
اگر «وفا» به معناى مداومت بر هم‌دردى و استقامت بر پيمان باشد، 1 عباس (عليه السلام) اين معنا را به كامل‌ترين شكل ممكن نشان داده است. در ادامه، برخى از موقعيت‌هايى را كه عبّاس (عليه السلام) مى‌توانست از معركۀ جنگ بيرون رود و خود را برهاند، بيان مى‌كنيم؛ اما او به همۀ اين موقعيت‌ها پشت پا زد و اعلان كرد كه به وظيفۀ حفاظت و يارى حسين (عليه السلام) پاى‌بند مى‌ماند و او را رها نمى‌كند؛ همان حسينى كه پيش از آن‌كه برادر او باشد، همواره مولا و پيشواى او بوده است. از اين رو، مردان و زنان و اطفال خانوادۀ امام حسين (عليه السلام) تا هنگام شهادت ايشان آسوده‌خاطر بودند و نگرانى نداشتند. در زيارات وارده نيز «وفادارى» جناب عبّاس يكى از ويژگى‌هاى ايشان شمرده شده است.
5. اعتماد امام حسين (عليه السلام) به عبّاس در امور مهم
در جريان حركت امام حسين (عليه السلام) ، به‌ويژه در ميدان حماسۀ كربلا، از لحظه ورود امام به كربلا تا شهادت همۀ ياران و تنها ماندن حضرت عباس (عليه السلام) در حضور آن امام، موقعيت‌هاى حساسى پيش مى‌آمد كه امام حسين (عليه السلام) از عباس مى‌خواست تا مأموريت‌هاى مهم و ويژه‌اى را انجام دهد. در اين موارد، عباس (عليه السلام) نقش يك وزير مطمئن و قابل اعتماد را داشت. بى‌شك چنين اعتمادى از سوى سيدالشهدا (عليه السلام) كه تنها نسبت به عباس وجود داشت، و نه ديگر اصحاب و يارانِ كهن‌سال و فرزندان ايشان، دليل روشنى است بر امتياز و برترى او در نزد امام و شايستگى‌اش براى آن جايگاه رفيع.
6. همراه بودن عباس با امام حسين (عليه السلام) در نشست‌هاى ويژه
امام حسين (عليه السلام) براى اتمام حجت بر دشمنان و فرماندۀ لشكر كوفه، تصميم مى‌گيرد تا پيش از شعله‌ور شدن آتش جنگ و بحرانى شدن اوضاع، با عمر بن سعد ديدار كند. عباس و على‌اكبر (عليهما السلام) 2 ايشان را تا محل ملاقات همراهى مى‌كنند و آن‌جا امام از ديگر اصحاب مى‌خواهد كه آنها را تنها بگذارند و فقط عباس و على‌اكبر با وى مى‌مانند. 3 مورخان زمان اين ملاقات را پيش از روز هفتم محرم دانسته‌اند؛ يعنى پيش از بسته شدن آب بر روى امام حسين (عليه السلام) و اصحابش. اين‌كه عباس با امام مى‌ماند، به روشنى از يك توجه ويژه به ايشان حكايت دارد.