31پس اگر منظور از عباس، ديگر پسران باشند، كافى است كه نام آنها آورده شود. حال كه از ميان آنها تنها از عباس در اين ماجرا ياد كرده‌اند، اين نشانۀ ديگرى است بر منظور بودن آن جناب؛ علاوه بر اين‌كه قاعدۀ انصراف اقتضا دارد كه هر گاه عنوان «عباس» به طور مطلق و بدون قيد دربارۀ فرزندان اميرمؤمنان (عليه السلام) به كار رود، عباس اكبر، يعنى حضرت ابوالفضل العباس منظور باشد.
پس حق و درست اين است كه مراد، عباس اكبر است و چون وى هنگام شهادت پدرش چهارده سال بيشتر نداشته و بلوغش مورد اختلاف واقع شده، از او به «عباس اصغر» تعبير كرده‌اند. از اين رو كسانى كه مى‌گويند هر گاه بعضى از فرزندان مقتول، صغير و نابالغ باشند، در اجراى حكم قصاص صبر و انتظار لازم نيست، خواسته‌اند با اين مطلب بر صغير و در نتيجه نابالغ بودن عباس استدلال كنند.
ه) سهم عباس (عليه السلام) از ارث فدك
در روايتى از معاوية بن عمار دهنى آمده است: به امام صادق (عليه السلام) عرض كردم: پس از آن‌كه فدك به شما بازگردانده شد، محصول آن را چگونه تقسيم كرديد؟ امام فرمود: به فرزندان عباس يك‌چهارم داديم و بقيه به فرزندان فاطمه (عليها السلام) رسيد. پس فرزندان عباس بن على چهار سهم بردند و به اندازه چهار نفر، از على (عليه السلام) ارث بردند. 1
4. عبّاس (عليه السلام) ، آينه تمام‌نماى امام على (عليه السلام)
ارتباط و علاقۀ عباس (عليه السلام) با اهل بيت (عليهم السلام) پس از شهادت پدر استمرار يافت و در واقعه كربلا نمونه‌اى باشكوه و مثال‌زدنى