10الهى خاندان پيامبر (ص) ياد نهضت حسينى براى هميشه جاودانه شد و اين كار پايه‌گذارى گرديد. اگر بازماندگان شهدا و صاحبان اصلى، در حوادث گوناگون - از قبيل شهادت حسين‌بن‌على (ع) در عاشورا - به حفظ ياد و آثار شهادت كمر نبندند، نسل‌هاى بعد، از دستاورد شهادت استفاده زيادى نخواهند برد. درست است كه خداى متعال، شهدا را در همين دنيا هم زنده نگه مى‌دارد و شهيد به طور قهرى در تاريخ و ياد مردم ماندگار است، اما ابزار طبيعى‌اى كه خداى متعال براى اين كار - مثل همه كارها - قرار داده است، همين چيزى است كه در اختيار و اراده ماست. ما هستيم كه با تصميم درست و به‌جا، مى‌توانيم ياد شهدا و خاطره و فلسفه شهادت را احيا كنيم و زنده نگه داريم. اگر زينب‌كبرى و امام سجاد (عليهما السلام) در طول آن روزهاى اسارت - چه در همان عصر عاشورا در كربلا و چه در روزهاى بعد در راه شام و كوفه و خود شهر شام و بعد از آن در زيارت كربلا و بعد عزيمت به مدينه و سپس در طول سال‌هاى متمادى كه اين بزرگواران زنده ماندند - مجاهدات و تبيين و افشاگرى نكرده بودند و حقيقت فلسفه عاشورا و هدف حسين‌بن‌على و ظلم دشمن را بيان نمى‌كردند، واقعه عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقى نمى‌ماند. چرا امام صادق (ع) - طبق روايت - فرمودند كه هر كس يك بيت شعر درباره حادثه عاشورا بگويد و كسانى را با آن بيت شعر بگرياند، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد كرد؟ چون تمام دستگاه‌هاى تبليغاتى، براى منزوى كردن و در ظلمت نگه داشتن مسئله عاشورا و كلا مسئله اهل‌بيت، تجهيز شده بودند تا نگذارند مردم بفهمند چه شد و قضيه چه بود. تبليغ، اين‌گونه است. آن روزها هم مثل امروز، قدرت‌هاى ظالم و ستمگر، حداكثر استفاده را از تبليغات دروغ و مغرضانه و شيطنت‌آميز مى‌كردند. در چنين فضايى، مگر ممكن بود قضيه عاشورا - كه با اين عظمت در بيابانى در گوشه‌اى از دنياى اسلام اتفاق افتاده - با اين تپش و نشاط باقى بماند؟ يقينا بدون آن تلاش‌ها، از بين مى‌رفت. درسى كه اربعين به ما مى‌دهد، اين است كه بايد ياد حقيقت و خاطره شهادت را در مقابل طوفان تبليغات دشمن زنده نگه داشت» . 1
ايشان اربعين را روز بازماندگان شهدا دانسته، 2با اشاره به سختى مجاهدت امام سجاد و حضرت زينب (عليهما السلام) در صحنه تبليغى و فرهنگى، اين نكته را يادآور مى‌شود: