14ستيزه‌گرى‌هاست. شما در اين روزهاى پرشكوه و در مناسك گوناگون حج، مسلمانان را از همه جا و از مذاهب گوناگون مى‌بينيد كه گرد يك خانه مى‌گردند؛ به سوى يك كعبه نماز مى‌گزارند؛ نماد شيطان رجيم را با هم سنگباران مى‌كنند؛ در نماد قربانى كردن تمنيات و هوس‌هاى نفسانى، به يك گونه رفتار مى‌كنند؛ در ميعاد عرفات و مشعر در كنار يكديگر به تضرع مى‌پردازند. . . مذاهب اسلامى در اصلى‌ترين و بيشترين فرائض و احكام و عقائد، به همين اندازه به يكديگر نزديكند. با اين حال، چرا بايد تعصب‌ها و پيش‌داورى‌ها ميان آنان آتش‌افروزى كند و دست خيانتكار دشمن به اين آتش خانمان‌سوز دامن بزند. 1
5. به اختلافات دامن نزنيد
امروز اختلافات را نبايد زنده كرد؛ نبايد برجسته كرد؛ نبايد فرق اسلامى، مقدسات يكديگر را - كه نقطه حساسيت‌زاى هر فرقه‌اى همان بخش مقدساتش است - مورد اهانت قرار بدهند. روى نقاط حساس يكديگر انگشت گذاشتن و فشار آوردن، معلوم است تحريك كننده است. اين به اختلاف دنياى اسلام منتهى مى‌شود. اين اختلاف نبايد باشد؛ حرف ما اين است. 2
من خودم در نماز جمعه راجع به جنگ صفين و ساير جنگ‌هاى اميرالمؤمنين صحبت مى‌كنم، اما اهانت نمى‌كنم. تاريخ‌گويى يك حرف است، اهانت، حرف ديگرى است. تاريخ بيست‌وسه ساله بعد از رحلت پيامبر تا خلافت اميرالمؤمنين، يك تاريخ قابل بررسى است؛ بايد بررسى شود، اما در آن اهانت و جسارت به خلفا به هيچ وجه نبايد باشد. 3
تفرقه و ستيزه‌جويى ميان بخش‌هاى امت مسلمان، بيمارى خطرناكى است كه بايد با همه توان به درمان آن پرداخت. دشمنان ما از ديرباز در اين عرصه نيز به تلاش گسترده و بى‌وقفه دست زده‌اند و امروزه كه بيدارى اسلامى، آنان را وحشت‌زده كرده است، تلاش خود را شدت بخشيده‌اند. همه سخن دلسوزان آن است كه تفاوت‌ها نبايد به تضاد تبديل شود و چندگونه‌گى نبايد به ستيزه‌گرى بيانجامد. 4
در بعضى از كشورهاى اسلامى، مثل ريگ پول مى‌ريزند براى اين‌كه در بين سنى‌ها اجتماع ضد شيعه درست كنند. اين از اين طرف. از آن طرف هم به يك گوينده به اصطلاح شيعى پول مى‌دهند كه در تلويزيون به نام شيعه، امّ المؤمنين عايشه را متهم كند؛ قذف كند؛