941. نام قديمى كاظمين، «المشهد الكاظمى» بود است. نام «كاظمين» يا «جوادين» يا «كاظميّه» در دهه‌هاى اخير درباره اين حرم شريف شهرت يافت. بقعه كاظمين هم در اصل، از املاك «كشّى‌ها» بوده است؛ قومى كه در اواخر قرن پانزدهم ميلادى از رشته‌كوه‌هاى شرقى منطقه لرستان به آن‌جا مهاجرت كردند و در سرزمين بابل مستقر شدند و حكومتى تشكيل دادند. ¹

2. پيش از آن‌كه امام كاظم (ع) در اين منطقه دفن شود و پيش از آن‌كه به نام «مقابر قريش» شهرت يابد، معروف به «قبور الشهداء» بود. گروهى از ياران حضرت على (ع) كه در ركاب آن امام، با خوارج نهروان جنگيدند، در هنگام بازگشت، وقتى به اين منطقه رسيدند، از دنيا رفتند و امام على (ع) آنان را در همان‌جا به خاك سپردند. ²

3. ممنوعيت زيارت قبور امامان (عليهما السلام) در دوره سلطه خلفا به كربلا محدود نمى‌شد. از سوى حكومت دستورى صادر شده بود كه از زيارت «مقابر قريش» و «حائر» جلوگيرى شود. خليفه به وزير خود دستور داده تا اهل منطقه فرات و برسى‌ها را از زيارت مقابر قريش نهى كنند و هر كه را كه به زيارت آن مقابر مطهر مى‌رفت، دستگير كنند. ³

4. از اوايل قرن سوم هجرى، اندكى پس از دفن امام كاظم و امام جواد (عليهما السلام) در منطقه «مقبرة الشهدا» ، به تدريج آن‌جا حالت شهر به خود گرفت و پناهگاه و مأواى مظلومان و فراريان از چنگ حكومت‌هاى ظالم گشت و اولين ساكنان آن هم كسانى بودند كه به قصد