134نجاشى (م 450 يا 463ق) ، شيخ طوسى (م460ق) و ابن‌ماكولا (م475ق) از ابن الحاشر احمد بن عبدالواحد، معروف به «ابن عبدون» (م423ق) نقل مى‌كنند كه وى قبر مرحوم كلينى را مى‌شناخته و آن را در حالى كنار صراة الطائى زيارت كرده كه بر سنگ كهنه قبر، نام و نسب كلينى، نقش بسته بوده است.
بسيارى از دانشمندان از جمله مجلسى اول، شيخ يوسف بحرانى، سيد بحرالعلوم، شيخ عبدالنبى كاظمى، سيد محمدباقر خوانسارى، علامه محمدمهدى قزوينى، سيد محمد اصفهانى كاظمى و ديگران، محل قبر شريف را شرق بغداد (منطقه الرصافه) ، در مسجد الآصفيه (الصفوية قديم) ، نزديك پل مأمون (جسر العتيق قديم) و مدرسه «المستنصريه» مى‌دانند 1كه برخى مانند علامه مجلسى اول، از آن محل با نام «مولوى‌خانه» ياد مى كنند. 2
محمد حرزالدين در كتاب «مراقد المعارف» مى‌نويسد:
آرامگاه كلينى در سمت باب الكوفه بغداد در منطقه الرصافه بوده و در مسجد الصفويه - كه بعدها در دوران تسلط عثمانى‌ها از روى غرض‌ورزى [و به علت دشمنى سلاطين عثمانى با شيعيان و صفويان] نام آن به «الآصفيه» تغيير داده شد - قرار دارد. همچنين آن مكان به نام «تكيه مولويه» مشهور است. مقبره ثقة الاسلام كلينى، مشرف بر رودخانه دجله، بنايى آباد و بلند، نزديك مدرسه المستنصريه است. 3
وى در ادامه، ديدار خود از اين مكان را در سال 1305ق چنين توصيف مى‌كند:
ورودى مقبره، در انتهاى مسجد و ديوار به ديوارِ بازارِ پشتِ آن بود. صندوقى فرسوده و احتمالا گران‌بها روى قبر قرار داشت و بالاى آن، گنبد سفيد رنگ بزرگى ديده مى‌شد كه به خاطر قدمت، در آستانه فروريختن بود. از ديوار كنار قبر، پنجره‌اى آهنى به سوى بازار وجود داشت كه رهگذران مى‌توانستند از بيرون، مقبره را ببينند و براى قرائت فاتحه، لحظاتى كنار پنجره بايستند.
او به قبر ديگرى در كنار قبر كلينى نيز اشاره مى‌كند و آن را به نويسنده «كنز الفوائد» ، محمد بن على كراجكى (م449 ق) نسبت مى‌دهد. البته گفتنى است كه بر اساس ساير منابع و به استناد گزارشات شاهدان عينى، اين قبر منسوب به حارث بن اسد محاسبى (يكى از عرفاى قرن سوم) است.