176آورده شده و نيز گروهى از كسانى كه در علم فقه و فقاهت در سرزمين نجف اشرف به تحصيل اشتغال داشته و در مرتبۀ بعد از مراجع بوده‌اند، نام برده شده‌اند.
اولين شخصيتى كه نام برده، «محمد بن بدران الكوفى» است كه در سال 300 هجرى در نجف اشرف بوده و در آن‌جا وفات يافته و از اساتيد و مشايخ شيخ صدوق ميباشد. آخرين فردى كه نام برده «حسين نعمة العاملي» است. وى در جبل‌عامل لبنان به دنيا آمده و به نجف اشرف هجرت نمود و مدتى نزد اساتيد بزرگى چون آخوند محمدكاظم خراسانى درس خوانده است. در بين اين دو فردى كه ذكر شد، نام افراد بسيارى آمده و اشاره‌اى به حضور آنان در سرزمين نجف و حوزۀ علميۀ آن شده است.
جلد چهاردهم موسوعه با عنوان «الفقهاء في النجف الاشرف - القسم الثاني» در 303 صفحه تنظيم شده است.
در اين جلد كه ادامۀ مجلد قبلى است، نام بسيارى از فقيهان و حضور يافتگان در حوزۀ علميه نجف اشرف آمده است كه از سال 1331 قمرى تا 1400 قمرى را - به ترتيب زمانى - در بر ميگيرد.
اولين فردى كه نام برده شده، جناب «زين‌العابدين تنكابنى» است. همچنين نام محدّث بزرگوار، شيخ عباس قمى نيز ذكر شده و به تولد ايشان در شهر مذهبى قم پس از سال 1290 قمرى اشاره و از برخى كتاب‌هاى وى مانند: «الكني والالقاب» ، «نفس المهوم» و «الانوار البهية» نام برده شده و تصريح دارد كه كتاب «مفاتيح الجنان» ايشان شهرت فراوانى در ميان مردم دارد و خانه‌اى نيست كه در آن اين كتاب دعا نباشد.
جلد پانزدهم موسوعه با عنوان «شعراء النجف؛ القرن السادس - القرن الثانى‌عشر» در 362 صفحه تنظيم شده است.
در آغاز اين مجلد، به رويكردهاى موضوعى و فنّى پيرامون شاعران نجف پرداخته و به رويكرد دينى، اجتماعى، عاطفى و. . . اشاره شده است. سپس ميگويد:
ما در اين كتاب نام شاعرانى را كه در كتاب‌هاى تراجم و غيره آورده شده و مدتى در سرزمين نجف اشرف بوده‌اند، آورده‌ايم و نام بيشتر كسانى كه براى تحصيل علم به نجف آمده‌اند، چه رسد به آنان كه نجف را محل سكونت خود و خانوادۀ خويش قرار داده‌اند، بر اساس تاريخ وفاتِ آن شاعران ترتيب داده‌ايم.
اولين شاعرى كه نام برده «سيد ضياءالدين فضل‌الله راوندي» (قرن 6) است. وى يكى از فقيهان اسلام است كه اشعار زيادى سروده كه چند بيت از اين اشعار