175است؛ خواه آن مرجع در سرزمين نجف اشرف به دنيا آمده و سكنى گزيده و در آن‌جا وفات كرده، يا اين‌كه مدتى كوتاه يا طولانى در نجف حضور داشته است.
اولين مرجعى كه نام برده شده، مقداد سيورى صاحب كتاب مشهور «كنزالعرفان» از سال 826 هجرى ميباشد. پس از او، نام محقق كركى صاحب كتاب فقهى معروف «جامع المقاصد» كه از سال 945 هجرى است، آمده و به همين شكل مراجع نجف را نام برده تا به آخرين نفر كه مرجع عام جهان تشيع حضرت آيةالله سيد حسين بروجردى در سال 1380 هجرى است، ميرسد. ضمناً تصاوير عده‌اى از مراجع بزرگوارى كه از آنها ياد شده، درج شده است.
جلد دوازدهم موسوعه با عنوان «المراجع في النجف الأشرف - القسم الثاني» در 277 صفحه تنظيم شده است.
در اين جلد نام بسيارى از مراجع آمده و به زمان حضور آنان در حوزۀ علميه نجف اشاره شده است، كه از جملۀ آنان آيةالله سيد محسن حكيم، آيةالله سيد محمد هادى ميلانى، سيد محمود شاهرودى، شهيد محمد باقر صدر و سيد احمد خوانسارى ميباشند، و نيز نام رهبر كبير انقلاب امام راحل و رهبر معظم انقلاب حضرت آيةالله خامنه‌اى دام ظلّه العالى آمده است. دربارۀ امام خمينى آمده است: ايشان در سال 1320 قمرى در خمين متولد شد و در سال 1383 قمرى به نجف اشرف هجرت نمود (تبعيد شد) ، از آن هنگام تا سال 1398 قمري كه انقلاب اسلامى پيروز شد، در نجف حضور داشتند. دربارۀ مقام معظم رهبرى آمده است كه ايشان در سال 1360 قمرى در مشهد مقدس متولد شد و مراحل علمى را در آن‌جا و در حوزۀ علميه قم گذراند و سپس به نجف اشرف هجرت كرد و چند سال در درس اساتيد و مراجع بزرگوار آن زمان، مانند: آيةالله سيد محسن حكيم، آيةالله سيدابوالقاسم خويى، آيةالله سيد محمود شاهرودى و. . . شركت نمود.
جلد سيزدهم موسوعه با عنوان «الفقهاء في النجف الأشرف - القسم الأوّل» در 435 صفحه تنظيم شده است.
در اين جلد نام فقيهان بزرگى كه در جمع مراجع تقليد بوده‌اند،