162«روضه‌خوان‌ها در روضه سيدالشهداء (عليه السلام) و ذكر مصائب كربلا، تا نوحه‌سرايى و مراثى آخوند را ذكر نمى‌كردند، مجلسشان گرم نمى‌شد؛ چون مردم بى‌اختيار مى‌شدند در اين مصيبت تازه» .
زيارت و ايام زيارتى
قوچانى با زيارت و زيارت‌خوانى انس داشت و به دليل علاقه به زيارت عاشورا و تأثير شگرف و نتيجه‌بخش آن، از اولين جمعه ورود به نجف، به خواندن آن مشغول شد. «فقط براى تعجيل ظهور دولت محمديه و فرج حجت عصر كه اگر قبول آن درگاه گردم يا شهادت و يا رياست نصيبب گردد و هر دو نور على نور است» . او هر جمعه اين زيارت را مى خواند «چه در نجف، چه در كربلا و چه بين راه كه در سالى چهل روز جمعه خوانده مى‌شد.» سيد به زيارت مداوم و پيوسته آستان على (عليه السلام) به شدت پايبند بود. خود ايشان سيره زيارتى‌اش را در رمضان اين‌گونه وصف مى‌كند:
«سحرهاى ماه مبارك، بعد از سحرى خوردن، مى‌رفتم به حرم، زيارت مى‌كردم و نماز صبح را با آقا سيد محمد كاظم (يزدى) اقتدا مى‌نمودم و بعد از نماز در بالاسر قرآن مى‌خواندم تا آفتاب مى‌زد. بعد از آن در بين دو در، عبا را به سر مى‌كشيدم و مى‌خوابيدم تا ظهر، و قريب به ظهر بيدار كه مى‌شدم، مى‌آمدم به مدرسه تطهيرى مى‌كردم و باز مى‌رفتم به حرم. چون هواى حرم گرم‌تر از بيرون بود، نماز ظهر و عصر را در حرم مى‌خواندم و زيارت و قرآن مى‌خواندم تا نزديك غروب بيرون مى‌آمدم. نان افطار و سحر را مى‌گرفتم و افطار مى‌كردم و دو ساعتى در حجره بودم و باز مى‌رفتم به حرم تا دو سه ساعت به اذان مانده، بيرون مى‌شدم. ماه مبارك را به همين وتيره گذراندم.»
او همچون علما و طلاب نجف، به زيارت حرم امام