133در برخى منابع آمده است كه ثويه، زندان نعمان بن منذر بوده و او كسانى را كه قصد كشتنش را داشتند، زندانى ميكرد؛ و گفته شده كه ثوى به معناى زندانى شدن است و منطقه ثويه به همين دليل به اين نام معروف شد. ¹ثويه قبرستان شهر كوفه نيز بوده و لغت ثويه به معناى اقامت دائم نيز معنا شده است. مدفون شدن نيز اقامتى است كه دائميتر از آن وجود ندارد. ²

تلفظ ثويه به دو گونه است: يكى اين‌كه مُصغّر باشد و «ثُوَيَّه» خوانده شود و ديگرى به فتح ثاء باشد و «ثَوِيَّه» خوانده شود و بكرى ميگويد اين قول دقيق‌تر است. ³

محدوده جغرافيايى ثويّه

در برخى از منابع آمده كه ثويّه، مخروبه‌اى در كنار «حيره» بوده است. بكرى مينويسد: «ثويه» زندانى در پشت منطقه «حيره» و در نزديكى شهر كوفه بوده و كسى كه در آن‌جا زندانى ميشد، براى هميشه در آن مبحوس ميماند. ⁴

منابع تاريخى در مشخص كردن محدوده «ثويه» نسبت به شهر كوفه، اختلاف دارند؛ اما از مجموع گفته‌ها و شنيده‌ها ميتوان به محدوده دقيق ثويه پى برد. «ثويه» بعد از خندق شهر كوفه به طرف شهر نجف اشرف و در امتداد خط مستقيمى كه موازى خندق شهر كوفه است، به طرف جنوب، به سمت شهر «حيره» ميرسد. در منطقه ثويه شش‌هزار نفر از مسلمانان در خندق مدفونند. ⁵اين خندق در ابتداى محدوده ثويه بوده و ميان دو شهر نجف و كوفه كشيده شده است و در حال حاضر به خندق «سعده» شناخته ميشود و از آن‌جا كه دو منطقه ثويه و غَرِى در بيرون شهر كوفه واقع شده، حقيقت امر براى بسيارى از مورخان مشتبه شده و دو منطقه را يكى شمرده و يا يكى را به جاى ديگرى گرفته‌اند؛ در حالى كه ثويه در امتداد خط طولى شرق نجف اشرف قرار گرفته و در ادامه به «حيره» كه در جنوب شرقى اين سرزمين مقدس قرار گرفته، ميرسد و به خندق شهر كوفه منتهى ميشود. بنابراين ثويه در طرف صحرا و پشت دو شهر كوفه و حيره، در شرق غرى و در كنار منطقه حنّانه