41مرگ از نظر اسلام و مكتب قرآن، پايان زندگى انسانها نيست؛ بلكه دريچهاى به جهان ديگر است. روح انسان با مرگ، از بدن مادى جدا مىگردد و به جهانى ديگر كه بسيار گستردهتر و همه چيز آن برتر از اين جهان است، هجرت مىكند. انسان در آن جهان زنده و بينا و شنواست؛ بهويژه شهدا و صالحان، كه قرآن كريم صريحاً درباره شهدا فرمود:
«كسانى را كه در راه خدا كشته شدند، مرده مپنداريد؛ بلكه زندهاند و نزد پروردگارشان روزى مىخورند. از فضيلتى كه خدا نصيبشان كرده خوشحالند و به آنها كه هنوز به آنان نپيوستهاند، بشارت مىدهند كه بيمى براى آنان نيست و اندوهگين نباشند؛ آنان را مژده به نعمت و فضل خدا مىدهند و خدا پاداش مؤمنان را تباه نمىسازد» . 1
از اين رو مىبينيم كه همه مسلمانان، به قبور مؤمنان بهويژه به قبور اولياى الهى و پيامبر گرامى اسلام (ص) و ائمه (ع) احترام مىگذارند. حتى برادران اهل سنت هم نسبت به قبر مطهر پيامبر گرامى و روضه منوّره آن حضرت پس از گذشت قرنها احترام خاصّى قائلند و اگر كسى كوچكترين بىاحترامى را روا دارد، با او به شدت برخورد مىكنند؛ زيرا پيامبر گرچه ظاهرا در ميان ما نيست و روح بلندش به ملكوت اعلى پيوست و از جسم او جدا شد، ولى او زنده است و ناظر اعمال و كردار ماست؛ چنانكه خود ايشان بنابر نقل برادران اهل سنت فرمود:
«صلّوا علىّ فانّ صلاتكم تبلغنى حيثما كنتم» ؛ بر من درود فرستيد، كه درود شما در هر جا كه باشيد، به من مىرسد. 2
به همين دليل است كه مفسران معتقدند احترام به رسول خدا (ص) ، به دوران حيات او اختصاص ندارد و پس از مرگ نيز احترام او بايد حفظ شود. حتى آيهاى كه مسلمانان را به آهسته سخن گفتن در محضر پيامبر دعوت مىكند نيز به قوّت خود باقى است كه مىفرمايد: اى مؤمنان! بلندتر از رسول خدا سخن نگوييد. 3لذا در حرم آن حضرت نبايد داد و فرياد كرد و اين آيۀ مباركه بر بالاى ضريح آن حضرت نوشته شده و قرنهاست كه نصبالعين زوّار مسلمان قرار دارد. 4
آرى، نه تنها پيامبر و شهدا و اولياى خدا زندهاند، بلكه ارواح همه انسانها پس از مرگ هم زندهاند و درك و شعور دارند؛ لذا در روايات تأكيد شده است كه به زيارت اهل قبور برويد تا آنان شاد شوند. اميرمؤمنان (ع) فرمود: «مردگان خود را زيارت كنيد؛ زيرا آنان با زيارت شما خوشحال مىشوند» و فرمود: «نه تنها زيارت كنيد، بلكه در كنار قبر پدر و مادر، حاجت خود را بخواهيد و براى آنها هم دعا كنيد» . 5