150كه ميرناصر را به اميرى پذيرفته‌اند و در كار حكومت او مانع ايجاد نمى‌كنند. البته اين به معناى امنيت و آرامش در كربلا نيست. در ماجرايى، تعدادى عرب، سى‌وچهار نفر از حكومتى‌هاى ترك را در كربلا اسير كردند و به قتل رساندند و هر آنچه داشتند را به غارت بردند. پس بى‌شك نه تنها امنيتى وجود ندارد، بلكه هرج و مرج‌هاى گاه و بى‌گاه در نقاط مختلف، نشانۀ بى‌ثباتى است؛ آن‌هم در زمانى كه حكومت، درگير جنگ با ايران است.
كربلا در سفرنامه نيپور
مشهورترين جهانگرد غربى پس از تكسيرا كه از كربلا ديدن كرده گردشگر آلمانى «كارستن نيپور» است. 1وى در سال 1765م با يك گروه اكتشافى كه فردريك پنجم، پادشاه دانمارك به سرزمين‌هاى عربى گسيل داشته بود، وارد عراق شد و از راه بصره خود را به كربلا رساند.
آنچه در ابتدا نگاه نيپور را به خود جلب مى‌كند، حرم امام حسين (ع) است كه در گزارش وى به تفصيل درباره آن سخن رفته است. خانه‌هاى اطراف حرم و معمارى آنها و نيز حرم عباس بن على (ع) و شكوه و عظمت بارگاه متعلق او، همچنين وجود يك زيارتگاه كه مقامى است مربوط به اسب امام حسين (ع) در آخرين لحظات شهادت امام و افتادن حضرت از اسب بر زمين، مواردى است كه اين جهانگرد به آنها اشاره مى‌كند.
مطلب مهم ديگر، وجود افراد شرور و مطرود اجتماع در كربلاست. اين افراد در مواقع مختلف براى زائران، به‌ويژه ايرانى‌ها و شيعيان مزاحمت ايجاد كرده، از آنها سلب آرامش و امنيت مى‌كردند.
از ديگر نكات جالب در سفرنامۀ نيپور، اشاره به فراوانى كبوتران در حرم امام حسين و امام على (عليهما السلام) و تعرض نكردن مردم به آنان است. وجود مهرها و تسبيح‌هاى ساخته شده از خاك كربلا و تصويرهاى گوناگون از ضريح مطهر، كعبه، شمشير امام على (ع) و مانند آن نيز از چشم اين جهانگرد آلمانى دور نمانده است.