6
همگرايى عقل وعشق در كربلا
محمد جواد رودگر 1
عشق و محبت الهى، عناصر عمده بينش و گرايش عرفانى و بنيان آزادگى يا آزادى معنوى است؛ چه اين كه انسانى كه آگاه به عشق حاكم بر نظام وجود و سارى و جارى بر هستى است و عارف به عشق و محبت جِبِلّى و فطرى خود مى‌باشد به ذات معشوق ابدى و ازلى و و محبوب سرمدى كه همه عالم و آدم حدوثاً و بقاءاً به حب و عشق الهى حيات و حركت دارند، عشق ورزيده و هر آينه با آتش عشق، خرمن خودخواهى و خودبينى را سوزانده و مى‌يابد كه عشق در آفرينش جهان، اصلى مسلم است: