147از فشارهاى عباسيان نبود، شيعيان در كربلا و نجف نفوذ بسيارى به دست آوردند و بازسازى و توسعه اين مراكز زيارتى رو به فزونى گرفت و فرمان سرپرستى عتبات عاليات براى كارگزاران شيعى صادر گرديد. 1
در 693 هجرى و هنگام روى كار آمدن «غازان خان» ، بر اثر بىتوجهى، نهر معروف علقمه كه به سوى كربلا جارى بود، تقريباً از جريان افتاد و نياز به لايروبى اساسى داشت. بزرگان علوى كه جوار حرم حسينى را براى سكونت برگزيده بودند، توانايى اجراى طرحهاى عمرانى را نداشتند. غازانخان پس از تسلط بر اوضاع در سال 698 هجرى قمرى به حفر مجدد آبراهى از فرات و از مكانى در شمال حلّه به كربلا فرمان داد كه از آن پس همواره زمينهاى اين مكان مقدس را سيراب ساخت و به نهر غازانى معروف گرديد. ديرى نپاييد كه به بركت اين نهر، باغها و مزارعى در مسير كنارههاى اينآبراه تا كربلا به وجود آمد. محصولات كشاورزى كربلا به حدى رو به فزونى يافت كه منبع تأمينآذوقه بغداد و نواحى اطراف شد. اين آبراه بدان حد وسعت داشت كه رفت و آمد قايقها از بغداد و ديگر شهرها و از طريق دجله و فرات به آن امكانپذير بود. اثر اصلاحات غازانخان در عتبات عراق در دوران سلطنت اُلجايتو (جانشين وى) به چشم مىخورد. 2
به نوشته برخى منابع، غازانخان در جمادى الاول 702 هجرى بارگاه امام حسين (ع) را زيارت كرد و دستور داد تا در مرمت اين بناى مقدس بكوشند و پردههاى گرانبها