8322. قاموس الرجال، ج 5، ص 353.
23. تاريخ الحله، ج 2، ص 29.
24. انوار الساطعة، ص 92.
25. معجم القاب، ج 2، ص 442.
26. انيس النفوس فى تراجم رجال آل طاووس، ص 479 - 506.
27. مفاخر اسلام، ج 4، ص 232.
28. فوائد الرضويه، ج 1، ص 406 و 407.
29. فرحة الغرى، مقدمه.
30. موسوعة طبقات الفقهاء.
ابن‌سعيد حلّى
ابوزكريا، نجيب‌الدين يحيى بن احمد هذلى حلّى، معروف به «ابن سعيد» . آل سعيد يكى ديگر از طايفه‌هاى درخشان علمى حلّه و ديگر حوزه‌هاى علمى عراق مى‌باشد. در ميان اين خاندان، ابن‌سعيد درخشش بيشترى دارد. وى از نوادگان دخترى فقيه نامدار شيعه، ابن‌ادريس حلّى و پسرعموى پيشواى مجتهدين، محقق حلى مى‌باشد.
ابن سعيد به سال 601 هجرى در شهر كوفه متولد شد، اما در حلّه رشد و نما يافت 1و مراتب بالاى علمى را يكى پس از ديگرى سپرى كرد و از فقهاى مشهور و پرآوازه جهان گرديد. اساتيد و مشايخى كه «ابن‌سعيد» از آنان بهره برده، عبارتند از:
1. پدر بزرگوارش احمد بن يحيى هذلى حلى، (متوفاى 690) ؛ 2. سيد فخار بن محمد موسوى (متوفاى 630) ؛ 3. ابوحامد سيد محمد بن عبدالله حسينى حلبى (564 - 634) ؛ 4. محمد بن جعفر بن نما حلى (متوفاى 645) ؛ 5. محمد بن ابن البركات؛ 6. جعفر بن حسن محقق حلّى (602 - 676) .
نقل شده كه ابن‌سعيد حلى براى احترام به مقام علمى