177بيمار و فلج خود را به ضريح بست و خودش كنارى به نماز و دعا پرداخت و براى شفاى او به آن امام‌زاده بزرگوار متوسل شد.
مزار ابويعلى
از آن‌جا به زيارت حضرت حمزة بن قاسم، از نوادگان حضرت ابوالفضل (ع) رفتيم كه به «ابويعلى» معروف است. از علماى بزرگ و راويان معتبر كه هم‌عصر با مرحوم كلينى بوده و تا سال 339 هجرى مى‌زيسته است. بر ديوار حرم، روى كاشى‌ها زندگى‌نامه او و منابع شرح حالش نقش شده بود؛ از جمله كتاب «الصفوة المثلى فى تاريخ ابويعلى» نام برده شده كه مجموعه آثار و اخبار و تاريخ مربوط به او در آن آمده است. او را «حمزة الغربى» هم مى‌گويند و منطقه ياد شده به «مزيّديه» هم مشهور است و به «مدحتيه» نيز ياد مى‌شد؛ زيرا در زمان مدحت پاشا از سلاطين عثمانى ساخته و آباد شده است.
حرم او نسبتاً بزرگ و مفصل بود. روى قبرش در داخل ضريح، سنگى از مرمر بود كه به شكل قالب كَرِه‌اى درون محفظه‌اى شيشه‌اى قرار داشت و جاى دست و انگشت‌هايى روى آن ديده مى‌شد كه درباره آن كرامتى از صاحب قبر براى يك زن مؤمن كه به ايشان توسل كرده بوده، نقل مى‌كردند كه كره اهدايى او به سنگ مرمر تبديل شده است.
فرصتى دست داد تا با مدير و توليت اين آستان، در دفتر او ديدار كرديم و مقدارى از ويژگى‌هاى جناب حمزه (ابويعلى) و مشخصات حرمش و آمار ساكنان شهر كه معروف به «شهر حمزه» است، سخن گفت. با اشتياق