81ميلادى در انقلابى كه در هند بر ضد انگليس برپا شد، مشاركت جدى داشت و به سبب فشار انگليسى‌ها به نجف آمد. نسبش به امام موسى بن جعفر (ع) مى‌رسد. او پس از ورود به نجف، با خانواده «جزائرى» كه اصالتا عرب بودند، وصلت كرد. نسل او تاكنون در نجف مقيم و به «آل هندى» مشهورند. دو فرزند پسر ميرشجاعت على، به نام على و محمد هر دو داماد صاحب جواهر و از شاگردان مبرّز او شدند. «سيدرضا هندى» صاحب قصيده معروف «كوثريه» از اين خانواده است.
نجف و نجفى
صدها تن از علما و طلاب و كسبه متدين هندى، لقب نجفى را براى خود برگزيدند و عربى را با لهجه شيرين نجفى ياد گرفتند و زندگى در نجف بر تمام رفتار آنان سايه افكند؛ حتى نام كوچك برخى نيز مسمى به نام نجف شد؛ مثل «نجف‌على ميرفيض‌آبادى» متوفاى 1254 قمرى و «نجف‌على بن روشن على» و «نجف‌على بن عنام على» .
همه مهاجرين هندى، شيعه نبودند؛ بلكه از اهل سنت نيز در ميان آنان بودند. «سيد طاهر نجفى هندى» در يكى از روستاهاى تابعه حيدرآباد هند متولد شد. او اُستاد دانشگاه نظامى حيدرآباد بود. خانواده او كه همه از سادات اهل سنت بودند، از سال‌ها قبل به نجف رفتند و ساكن آن شهر مقدس شدند. قصيده معروف «لاميه» در مدح اميرالمؤمنين (ع) توسط سيد ابراهيم نجفى كه از همين خاندان است، سروده شد.
هند در ادبيات نجف
شعراى نجف به مناسبت‌هاى گوناگون به هند پرداخته و آن را ستوده‌اند؛ مانند مقاومت هندى‌ها عليه استعمار انگليس. «شيخ صالح جعفرى» ابياتى در اين موضوع سروده و خطاب به هموطنان عراقيش، آنها را تشويق به جهاد و مقاومت در برابر انگليسى‌ها مى‌كند. او شعار استقلال هند را تبليغ مى‌كرد و به ملت هند درود مى‌فرستاد و از رهبر اين انقلاب «ماهاتما گاندى» تجليل مى‌كرد.