1) . در مسئله هجرت، همگان تابع محض پيامبر بودند. همراهى ابوبكر با پيامبر(ص) ، تبعيت محض بوده است؛ چنان‌كه در سفر به طائف، على(ع) و در هجرت به بنى‌صعصعه و بنى‌شيبان نيز ابوبكر و على(ع) به اين عنوان همراه پيامبر بودند؛ الصحيح من سيرة النبى الاعظم، عاملى، ج 3، ص 250.

2) . صرف استبقاء حضرت على(ع) ، مفيد حكايت تاريخى هجرت نيست، بلكه آنچه در استبقاء مهم است، بازگرداندن فواطم، به ويژه، فاطمه دختر پيامبر و اداى امانات و مهم‌تر از همه مسئله مبيت است؛ اگر چه اين اولين مبيت على(ع) نبوده است. مبيت على(ع) چنان‌كه كتب متعدد تاريخى آن را نقل كرده‌اند، نشانه عالى‌ترين حد شجاعت و فداكارى و اخلاص محض عملى است. به هر حال استبقاء هم‌وزن و يكسان با مصاحبت نيست؛ زيرا صرف استبقاء نبوده است بلكه مبيت هم بوده است. منابع بسيارى به مبيت اشاره كرده‌اند و نزول آيه 207 سوره بقره را در مورد آن دانسته‌اند. نقطه آغاز همراهى ابوبكر با پيامبر(ص) ، نزديك چاه ميمونه بوده است. متأسفانه مبالغه روايات عامه در مورد نقش ابوبكر و خانواده او در هجرت پيامبر آن‌قدر زياد است كه گويى ابوبكر متبوع و پيامبر، تابع محض بوده است و هجرت تنها براى حفظ، ابوبكر صورت گرفته است

3) . پيامبر از پنجره خانه ابوبكر خارج نشده است. جاى بسى تعجب است كه نويسنده هيچ توجهى به روايات متعدد در اين‌باره كه پيامبر از خانه خود هجرت را آغاز و به سمت جنوب مكه حركت كرده و ابوبكر در بئر ميمونه به ايشان پيوسته، ندارد. برخى از منابعى كه به اين امر اشاره كرده‌اند را ذكر مى‌كنيم: الف) البداية و النهايه، ج 3، ص 185. ب) بحارالانوار، ج 19، ص 74. ج) الخرائج و الجرائح، صص 77 و 51. د) اعلام الورى، ص 63. ه) مناقب آل ابى‌طالب، ج 1، ص 128. و) تفسير قمى، ج 1، ص 276. ز) السيرة الحلبيه، ج 2، صص 34 و 38. ح) الميزان، ج 9. افزون بر اين، برخى منابع، خلاف آن را صريحاً تكذيب كرده‌اند. ابن‌جوزى گفته است: «صحيح‌تر آن است كه پيامبر از خانه خودش براى هجرت خارج شده است». السيرة الحلبيه، ج 2، ص 34. * * * -