278سمت جنوب بازگشتم و مصب حوزه آنجا را پشت سر گذاردم. در دو طرف آن، آثارى از دهكده‌اى كه بدون شك گروهى از اهالى مريين در آن به سر مى‌بردند را ديدم و بعد در غميس الحمام به حركت خود ادمه دادم كه آثار بسيارى در آنجا بود و گويا منازل ساكنانى بوده است كه در اين نواحى پراكنده بودند. در الربى در كنار وادى و در دامنه عبّود از سمت غرب حركت مى‌كردم كه جاده خاكى به جاده آسفالت پيوست. اين سرزمين زيبا را كه روزى مسكونى بوده و مزارع زيادى داشته، اما امروز هيچ سكنه‌اى ندارد و گويى درگذشته چنين جايى نبوده است، ترك كردم.
وجه نام‌گذارى مريين
اين نص صريح در سيره است و من آن را توضيح دادم. وجه آن از حيث لغوى اين است كه تثنيه مَرَى است. در بالاى وادى الفريش دو دره است كه هر كدام را مَرَى مى‌گويند. يكى از آن دو از ورقان در بالاى سرزمين فريش در حدود پنج كيلومترى آنجا آغاز مى‌شود و ديگرى در مقابل اولى از طرف شرق مى‌آيد. به اعتقاد من همه وادى الفريش به سبب وجود اين دو وادى و دره بالاى آن، مريين خوانده شده و فريش، نام قديمى 1 و نص كتب و مراجع گذشته است. زمانى كه فريش را به اين نام خوانده‌اند، اسم مريين روى اين سرزمين باقى مانده و به‌صورت مبنى آن را به كار مى‌برند و اشتراك وادى يا دو كوه در نام واحدى نزد عرب معروف و مشهور است؛ مانند: النخلتين، ابانين، المرختين؛ بلكه از اين هم بالاتر مثل قمرين و العمرين.
مكه مكرمه
29 شوال 1398ه.ق
عاتق بن غيث البلادى