8بايد مانند معراجى استفاده كنيم و عروج كنيم؛ و اين مى‌شود. با نردبان محبت مى‌شود به بالاترين درجات معرفت هم رسيد. اصل كار، محبت است.
برادران و خواهران! اين عمر كوتاه است. اين دنيا براى ما و براى هر نفس بشرى كوچك است و زود مى‌گذرد. بايد فرصتها را مغتنم شمرد و با تعارف و با چيزهايى كه ما را به پيش نمى‌برد، نبايد مشغول شد. اين محبت بايد ما را به معراج ببرد و رشد بدهد. اين چه وقت خواهد شد؟ اين محبت، چه وقت چنين اكسير اثرى را نشان خواهد داد؟ آن وقتى كه ما به پيوند محبت‌آميز بين خودمان و اميرالمؤمنين و اولياى دين، به چشم جدى نگاه كنيم. چگونه؟ جدى نگاه كردن به محبت، اين است كه ما تلاش كنيم در راهى كه به آن بزرگوار مى‌رسد، حركت كنيم؛ والّا اگر به آن راه پشت كنيم و خداى نكرده با هر عملى، با هر اقدامى و با هر سخنى، خودمان را يك قدم از آن بزرگوار دور كنيم، اين محبت هم بتدريج كمرنگ و بى‌عمق و سطحى و صورى خواهد شد.
محبت واقعى داريم و محبت صورى. محبت واقعى شما، محبت شما به فرزندتان است. هيچ گرفتارى‌يى، شما را از بيمارى فرزند، از خطرى كه او را تهديد مى‌كند، از نگرانيهاى او فارغ نمى‌كند؛ اين محبت حقيقى است. يك محبت هم محبت زبانى است و در مواقع حساس و مراكز حساس، انسان را رها مى‌كند. اگر ما خداى نخواسته از اميرالمؤمنين عليه‌الصّلاة و السّلام دور بشويم، اين‌طور خواهد شد؛ محبت، زبانى و ادعايى خواهد شد؛ دست ما را در وقتى كه به آن احتياج داريم، نخواهد گرفت. اما اگر ما آن راهى را كه به اميرالمؤمنين مى‌رسد، دنبال كنيم، هرچه پيش برويم، اين محبت عميقتر خواهد شد.
آن چيزى كه من فكر مى‌كنم بايد در اين مختصر عرض كنم، اين است كه ما به دهها صفت برجسته‌يى كه در ذات مبارك اميرالمؤمنين و در رفتار آن