141تلخيص اين كتاب از سوى علامه حلّى (متوفاى 726) با نام «الدلائل البرهانية في تصحيح الحضرة الغروية» منتشر شده است.
اين كتاب به همت ملامحمد باقر مجلسى (متوفاى 1111 ق) به فارسى ترجمه شد تا عامه مردم از گنج نهان اين كتاب بهره‌مند شوند. تلاش علامه مجلسى را بايد در كنار تأليف مجموعه كتب دينى و اخلاقى شيعه به زبان فارسى ساده، از سوى او در نظر گرفت؛ حركتى كه تا آن روز اهل علم كمتر تن بدان مى‌دادند؛ زيرا غالب تأليفات علما، به زبان رسمى و رايج در حوزه‌هاى علمى اسلامى كه زبان عربى بود، انجام مى‌شد؛ زبانى كه غالبا نشانه علميت و توانايى مؤلّف نيز به شمار مى‌رفت. فارسى‌نويسى و ترجمه ميراث كهن شيعى توسط مجلسى، يك اقدام مبارك بود كه ساير علماى دين را نيز بدين حركت ترغيب مى‌كرد و ثمره اين نهضت ترجمه، آشنايى مردم ايران با معارف ناب اسلامى بود.
ترجمه «فرحة الغريّ» بارها منتشر شده و در سال 1379 شمسى نيز اين كتاب به كوشش آقاى جويا جهانبخش و به همت نشر ميراث مكتوب به بازار نشر ارائه شد.
محتواى غنى اثر، به يك گزارش تفصيلى نياز دارد كه اميد است در شماره‌هاى آتى بدان پرداخته شود؛ لكن در اين نوشتار از مقدمه‌اى ياد مى‌شود كه مجلسى در آغاز ترجمه كتاب مرقوم داشته؛ متنى فاخر و حاوى عبارات زيبا در ستايش اميرمؤمنان على (عليه السلام) كه در ضمن معرفى كتاب فرحه الغرى آمده است: