96برخى مردم خواستند، جنازه اميرالمؤمنين (عليه السلام) را تشيع كنند كه امام حسن(عليه السلام) آنان را باز گرداند.
امام حسين(عليه السلام) همواره مى‌گريست و ذكر شريف «لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم» را تكرار مى‌كرد و مى‌فرمود:«اى پدر بزرگوار! پشت ما را شكستى؛ گريه را براى تو آموخته‌ايم».
محمد بن حنفيه مى‌گويد: به خدا سوگند! من شاهد بودم كه جنازۀ مولا بر هر در و ديوار و ساختمان و درختى كه عبور مى‌كرد آنها خم مى‌شدند و در برابر جنازه، كرنش مى‌كردند.
در كتاب امالى شيخ طوسى قدس‌سره چنين آمده است:
وقتى جنازه از برابر ميل معروف غرّى عبور كرد، اين بناى قديمى كه عَلَم ناميده مى‌شد، به احترام پيكر مطهر مولا، خم شد؛ همان طور كه تخت ابرهه در برابر عبدالمطلب سر خم كرد.
امروز در جايگاه اين ميل معروف، مسجد حنانه قرار دارد كه حدود سه هزار ذرع (سه كيلومتر) از شرق نجف فاصله دارد.
اين مسجد، امروز يادآور خاطرۀ عبور حزن آلود جنازه خورشيد نجف و فرزندان غم‌زده او در شب بيست و سوم رمضان سال چهلم هجرى است.
وقتى پيكر مولا به جايگاه دفن رسيد، جلو تابوت بر زمين قرار گرفت و امام حسن(عليه السلام) و همراهان، بر پيكر پدر نماز خواندند و هفت تكبير گفتند؛ سپس همان جا را كه جنازه بر زمين فرود آمد، كندند؛ قبرى ساخته و لحدى آماده، نمايان شد و تخته‌اى در درون قبر نمودار شد كه با خط سريانى، دوسطر بر آن نوشته شده بود كه ترجمۀ عربى آن عبارت، چنين است:
بسم الله الرحمن الرحيم
هذا ما حفره نوح النبى لعلى وصى محمد(صلى‌الله و عليه وآله) قبل الطوفان بسيع مانة عام؛ اين قبرى است كه هفت صد سال قبل از طوفان نوح پيامبر براى على، وقتى محمد(صلى‌الله و عليه وآله) حفر كرده است. 1
در برخى روايات آمده كه بر لوح كشف شده در جايگاه دفن مولا، اين چنين نوشته شده بود:
اين قبر را نوح پيغمبر براى بنده شايسته و طاهر و مطهر، آماده كرده است. 2
شيخ صدوق در اين باره چنين نوشته است:
صفوان بن مهران جمال دربارۀ امام صادق(عليه السلام) مى‌گويد:
آن حضرت از قادسيه حركت كرد تا به بلندى‌هاى نجف رسيد. من با آن حضرت بودم كه فرمود: