71و مراد از اين كلام كنايت از ثواب بسيار است و بزرگى بى‌شمار مثل كسى كه خداى تعالى او را به عرش برد.
6. و زيارت او در هر ماه ثواب هزار شهيد دارد از شهداى بدر.
7. و در روايت وارد شده كه:
نماز كردن در مشهد منوّر آن حضرت هر ركعتى معادل هزار حجّ و هزار عمره است و هزار بنده كه آزاد كند و هزار جنگ در راه خداى تعالى كند با حضور پيغمبر مرسل و يك نماز واجب گذاردن معادل حجّ است و نماز سنّت معادل عمره. 1
آداب زيارت
ساوجى، فصل دوم باب هفتم كتاب را به «آداب زيارت» اختصاص داده است ؛ آدابى كه به هنگام زيارت بارگاه و مزار هر معصومى زيبنده است و در متون روايى ما بدان توصيه شده است. او به تفصيل، از 21 ادب حضور ياد مى‌كند:
1. غسل كردن؛ پيش از دخول به روضه.
2. تا داخل شدن، با طهارت باشد؛ پس اگر در ميانه حدثى واقع شود اعاده غسل بايد كرد.
3. جامه نو و پاك پوشد و بر در مشهد بايستد و دعاى منقول بخواند و اذن دخول بطلبد پس اگر در آن حال او را رقّت (و دلشكستگى) بهم رسد داخل شود و الّا انتظار بكشد كه هر گاه رقّت بهم رسد، داخل شود.
4. داخل شدن به خضوع و خشوع؛ و در حين دخول پاى راست را مقدّم دارد، در وقت بيرون آمدن پاى چپ را.
5. خود را به ضريح بچسباند؛ و بعضى توهّم كرده‌اند كه دور ايستادن بهتر است و اين غلط است چه در احاديث وارد شده كه بر ضريح تكيه بايد كرد و بوسيدن ضريح جايز است و در بوسيدن آستانها حديثى وارد نشده و بعضى از مجتهدين اماميّه برآنند كه جايز است.
6. رو بقبله نكند؛ بلكه رو به ضريح و پشت بقبله كردن در حالت زيارت بهتر است.
7. زيارت بطريق منقول كردن؛ و قول «السّلام عليك» كافيست و بعضى از