54آن در تربيت و هدايت فرد و جامعه و حفظ و نشر فرهنگ دينى است. 1
به طور كلى، زيارت قبور انبيا، امامان و اولياء و صالحان، اصلى ارزشى و مورد اتفاق فرق اسلامى (غير از وهابيت) مى‌باشد و حتى فخر رازى، دانشمند مشهور ومفسر معروف اهل تسنن (543-606) «رساله زيارة القبور» را نوشته است و در كتاب‌هاى «كنزالعمال، ج15»، «احياء العلوم، ج1» و صحاح ستة و «المغنى و الشرح الكبير، ج2و3» و... روايات متعددى از پيامبر(صلى‌الله و عليه وآله) واصحاب در اين باره نقل شده است.
زيارت خوبان خدايى رفتن، عمل كردن به آيۀ «يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَ جٰاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ » 2 است كه مؤمنان را به دور از شرك و كفر به دنبال وسيله رفتن و توسل جستن، توصيه مى‌كند.
روايات فراوانى در باب توسل، از عالمان سنى و شيعه نقل شده است كه متواتر بودن آنها ما را از بررسى سندشان بى‌نياز مى‌نمايد «سمهودى»، دانشمند مشهور سنى در كتاب خود، كمك و شفاعت خواستن از پيامبر(صلى‌الله و عليه وآله) را قبل و بعد از رحلتش و در عالم برزخ و قيامت، جايز مى‌داند. 3
همچنين «آلوسى» مى‌گويد:
توسل به خداوند به مقام پيامبر، در زندگى و بعد از ارتحالش و حتى توسل به مقام غير پيامر هم جايز است؛ به شرط آن كه نزد خدا مقامى داشته باشد. 4
چيستى زيارت
زيارت گرچه يك اصل اخلاقى، عبادى، ارزشى و سياسى است و در مكتب تشيع با شور وشكوه خاصى درخشيده است و بامنطق و استدلال ،همراه مى‌باشد، اما بيشتر از همه عشق و اشتياق زائر نسبت به زيارت شونده در آن مطرح است و بيان‌گر يك رابطۀ دوستى و قلبى خاص است كه آن همه رنج‌ها و سفرها و هزينه‌ها را آسان مى‌نمايد.
از رهگذر محبت است كه مجنون درب وديوار خانه «ليلى»، معشوق و محبوب خودرا مى‌بوسد وپيوسته نام او را ياد مى‌كند.
«و ما حب الديار شغفن قلبى
و لكن حب من سكن الديار»
مادر، تصوير و لباس فرزندش را مى‌بوسد و اين، شرك نيست؛ بلكه عشق است. اسلام، دين محبت است. امام صادق (عليه السلام) مى‌فرمايد: «هل الذين الا العب؛ 5 آيا دين چيزى جز محبت است».
در قرآن مى‌خوانيم: «قل لا اسئلكم عليه اجراً الا المودة فى القربى» 6