18جاى خود درست است؛ ولى نمى‌توانيم فلان شخص معينى را كه مسلمان و از اهل قبله است، مشمول حكم وعيد بدانيم و بگوييم حتماً در آتش خواهد سوخت؛ زيرا ممكن است اين تهديد به دليل فقدان شرط يا وجود يك مانع، شامل حال او نشود. مثلاً شايد تحريم ياد شده به گوشش نرسيده و از آن خبر نداشته باشد يا شايد از كار حرامى كه مستوجب وعيد و آتش است، توبه كند يا كارهاى نيك و بزرگى انجام داده باشد كه كيفر آن كار حرام را بزدايد يا دچار مصائب و بلاهايى شود كه كفاره گناهانش باشد يا كسى كه شفاعتش پذيرفته است، در حق او شفاعت كند.
او مى‌افزايد: سخنانى كه باعث كافر شدن شخص مى‌شود نيز مشمول همين حكم است؛ زيرا چه بسا متونى كه موجب شناخت حق مى‌شود، به گوش چنين كسى نرسيده باشد.
نيز مى‌گويد: شايد هم متون ياد شده به گوشش خورده، ولى نزد او ثابت نشده باشد يا نتوانسته آنها را بفهمد يا دچار شبهاتى شده كه خدا به واسطه آنها عذرش را بپذيرد.
وى همچنين گفته است: ديدگاه ائمه مذاهب، همه بر پايه تفصيل ياد شده است و آنان ميان نوع اين سخنان و اشخاص معينى كه آنها را بر زبان مى‌آورند، معتقد به تفصيل هستند.
همچنين در كتاب طريق الوصول إلى العلم المأمول بمعرفة القواعد